L'incanto dei nostri vent'anni - Amedeo Minghi

Bella d’amore,

rosa d’argento.

Cosa perdemmo da quel tramonto in poi?

che sentimento fin?

fra di noi?

Se Amore non fu mai,

in quegli anni timidi e fragili

davvero belli per noi

come noi.

Penso a Te Penso a Te penso a Te mi sorprendo

mentre penso a Te.

Io non so,

io non so,

fra le stelle

quale stella sei.

Sei un Sole giallo:

che scalda ancora il cuore,

io non so…

Tu nei pensieri miei

cosa sei.

Forse vita, la vita che grida

all’et?

di vent’anni

che non torna pi?.

Bella d’amore

rosa d’argento,

stai nei ricordi miei,

Do Re Fa

e mi sei accanto

e ritorni cantando:

«Ti ri ri «.

Come se fossi qui,

nelle piazze sulle terrazze,

e c'?

un profumo di te nelle vie,

penso a Te.

Penso a Te,

penso a Te.

Io cammino ed intanto penso a Te.

Io non so,

io non so,

se una stella avremmo scelto noi.

Sei un Sole giallo

che scalda ancora il cuore,

io non so…

Tu,

nei pensieri miei,

cosa sei.

Forse vita la vita che sfida

anche il cielo infinito.

Penso ancora a Te.

Penso a Te,

penso a Te.

E sorrido mentre

penso a Te,

anche a Te,

anche a Te.

Se ti ho amato?

adesso

e non lo sai.

Io non so, io non so,

quale stella fra le stelle sei.

Penso a Te, bella del cuore

penso a Te.

E pass?

in quel tramonto

l’incanto dei nostri vent’anni

che non torna pi?.

Mooi van liefde,

zilveren roos.

Wat hebben we verloren sinds die zonsondergang?

welk gevoel fin?

tussen ons?

Als liefde er nooit was,

in die timide en breekbare jaren

echt mooi voor ons

zoals wij.

ik denk aan jou ik denk aan jou ik denk aan jou ik ben verrast

terwijl ik aan jou denk.

Ik weet het niet,

Ik weet het niet,

tussen de sterren

welke ster ben jij.

Je bent een gele zon:

dat nog steeds het hart verwarmt,

Ik weet het niet…

Jij in mijn gedachten

wat ben je.

Misschien het leven, het leven dat het uitschreeuwt

op de leeftijd?

twintig jaar

dat komt nooit meer terug.

Mooi van liefde

zilveren roos,

blijf in mijn herinneringen,

Doe Re Fa

en je bent naast me

en je komt terug zingend:

«Jij bent«.

Alsof je hier was,

op de pleinen op de terrassen,

en C '?

een parfum van jou in de straten,

Ik denk aan jou.

Ik denk aan jou,

Ik denk aan jou.

Ik loop en ondertussen denk ik aan U.

Ik weet het niet,

Ik weet het niet,

als we een ster hadden gekozen.

Je bent een gele zon

dat nog steeds het hart verwarmt,

Ik weet het niet…

Jij,

in mijn gedachten,

wat ben je.

Misschien is het leven uitdagend leven

zelfs de oneindige hemel.

Ik denk nog steeds aan jou.

Ik denk aan jou,

Ik denk aan jou.

En ik glimlach terwijl

Ik denk aan jou,

jij ook,

jij ook.

Hield ik van je?

nu

en je weet het niet.

Ik weet het niet, ik weet het niet,

welke ster onder de sterren ben jij.

Ik denk aan jou, mooi van hart

Ik denk aan jou.

En passeren?

in die zonsondergang

de charme van onze jaren twintig

dat komt nooit meer terug.