La casa lungo il Tevere - Amedeo Minghi

Tira tramontana

Come un’onda che

Scompiglia il volo alto

Dei gabbiani, che dal mare

Lungo il fiume, cercano la città

E i tuoi capelli spettinati

Al vento di marzo

I platani si piegano e

Le foglie un mulinello

E c'è freddo alla tua pelle

Tra la seta del vestito

E le mie braccia intorno a Te

Ma se guardi più lontano

C'è la casa che sta

Lungo il Tevere

Apposta per noi:

Ed al tramonto i vetri sono rossi

Sono specchi alle cupole d’oro

Mentre sfavilla il Sole

Come un miraggio d’inverno

Splende l’oro

Ai tuoi polsi sottili

Come un miraggio d’inverno

Nella casa che sta lungo il Tevere

Apposta per noi

Gli Angeli del ponte all’alba

Asciugano le lacrime

E sono perle

Sopra il marmo

Perchè stelle, sul fiume non brillano

Non brillano più

S’accendono nei tuoi occhi

Quando pensi alla notte

La notte

Che è tanto fredda

E ci sorprende stretti stretti

In una stanza

Ai confini del Cielo

La Luna corre al fiume

Perchè la Luna passa di qui

Che brivido, Amore mio

Nella casa che sta lungo il Tevere

Apposta per noi

E la Luna porta

Una canzone sull’avorio del mio pianoforte

Una lettera d’amore

Come un miraggio d’inverno

Scritta sui muri rossi del mio cuore

Come un miraggio d’inverno

Nella casa che sta lungo il Tevere

Apposta per noi

E' come un miraggio d’inverno

La casa lungo il Tevere

Va pensiero…

Come un miraggio d’inverno

Al tramonto i vetri sono rossi

Come un miraggio d’inverno

Sono specchi alle cupole d’oro

Mentre sfavilla il sole

Come un miraggio d’inverno

Splende l’oro

Ai tuoi polsi sottili…

Come un miraggio d’inverno

Nella casa che sta lungo il Tevere

Apposta per noi

Trek naar het noorden

Als een golf die

Verstoor de hoge vlucht

Van de meeuwen, die van de zee

Langs de rivier zoeken ze de stad op

En je onverzorgde haar

In de wind van maart

De platanen buigen e

De bladeren een draaikolk

En er is kou op je huid

Tussen de zijde van de jurk

En mijn armen om jou heen

Maar als je verder kijkt

Daar is het huis

Langs de Tiber

Speciaal voor ons:

En bij zonsondergang zijn de ramen rood

Het zijn spiegels op de gouden koepels

Terwijl de zon schijnt

Als een winterluchtspiegeling

Goud schijnt

Op je dunne polsen

Als een winterluchtspiegeling

In het huis langs de Tiber

Speciaal voor ons

De engelen van de brug bij dageraad

Ze drogen de tranen

En het zijn parels

Boven het marmer

Omdat sterren op de rivier niet schijnen

Ze schijnen niet meer

Ze lichten op in je ogen

Als je aan de nacht denkt

De nacht

Wat is zo koud

En het verbaast ons strak strak

In een kamer

Aan de rand van de hemel

De maan loopt naar de rivier

Omdat de maan hier doorheen gaat

Wat een sensatie, mijn liefste

In het huis langs de Tiber

Speciaal voor ons

En de maan brengt

Een lied over het ivoor van mijn piano

Een liefdesbrief

Als een winterluchtspiegeling

Geschreven op de rode muren van mijn hart

Als een winterluchtspiegeling

In het huis langs de Tiber

Speciaal voor ons

Het is als een winterluchtspiegeling

Het huis langs de Tiber

Er moet gedacht worden...

Als een winterluchtspiegeling

Bij zonsondergang zijn de ramen rood

Als een winterluchtspiegeling

Het zijn spiegels op de gouden koepels

Terwijl de zon schijnt

Als een winterluchtspiegeling

Goud schijnt

Om je dunne polsen...

Als een winterluchtspiegeling

In het huis langs de Tiber

Speciaal voor ons