Gomma americana - Amedeo Minghi

La Domenica profuma,

di sugo e maccheroni.

Domestico il sapore del

centro citt,

di quelle strade strette,

allegre e misteriose.

Dove posso passeggiando

fare spallucce

alla faccia tua che mai,

capir.

Il mio Amore,

che sa d’incenso e Chiesa,

e diavolo ed acqua santa

e storia.

E di quella polvere di strada che

s’alza quando passa una corriera,

e torna a terra:

nebbia di borgata

scoprendo mura antiche.

Cinema e campagna

e Te,

bambina innamorata.

Mi salti al cuore

e non ti senti illusa.

E nell’incoscienza dei tuoi anni giusti

mi regali una giornata afosa,

d’Amore e sole.

E come in altalena

mi innamoro

mentre mangi

una gomma americana

Mentre mangi

una gomma americana.

zondag ruikt,

van saus en macaroni.

Binnenlandse de smaak van de

stadscentrum,

van die smalle straatjes,

vrolijk en mysterieus.

Waar kan ik lopen?

schouderophalend

in je gezicht dan ooit,

begrijpen.

Mijn liefde,

dat ruikt naar wierook en kerk,

en duivel en wijwater

en geschiedenis.

En van dat straatstof dat

staat op als een bus passeert,

en keert terug naar de grond:

township mist

oude muren ontdekken.

Bioscoop en platteland

jij ook,

klein meisje verliefd.

Je springt naar mijn hart

en je voelt je niet bedrogen.

En in het onbewuste van je mooie jaren

jij bezorgt me een zwoele dag,

van liefde en zon.

En als in een schommel

ik word verliefd

terwijl je eet

een Amerikaanse band

terwijl je eet

een Amerikaanse band.