Distratta poesia - Amedeo Minghi

Ricordo il sorriso

quell’incerta espressione del viso Tuo

e ritorno all’addio

fra noi.

Due comete e poi…

Di Te.

Mi dimenticai.

Come il poeta che distratto ti cant

che fino al centro della terra scivol.

Cos nel mondo ho speso

tutti i giorni miei

muovendo in me,

nessun rimorso ormai per noi.

Seppure un tempo quell’incendio divamp,

e come rovi i nostri sensi avvilupp:

rimase un esile fiammella che soffiai.

Pensare fosse Amore

no,

Tu che fai quell’espressione

rispondi sottovoce

io ci speravo

e invece.

E questo tutto quel che so.

Rivedo il sorriso

l’emozione sul viso la stessa mia

nel silenzio svan

ormai…

Due pianeti noi

cos…

Mi dimenticai.

Come il poeta che distratto ti cant,

ma che nel mare delle note naufrag

vivo in bala di interminabili fosche.

Pensare fosse Amore no

ma eravamo l’emozione

fra storie disattese.

Un sapore dolce amaro

e questo tutto quel che so.

Ti riconoscerai

distratta mia poesia !

Pensare fosse Amore no…

Ma eravamo l’emozione

fra storie disattese

un sapore dolce amaro

E questo,

tutto quel che so…

Una canzone che

ai Tuoi occhi si ispir…

Ik herinner me de glimlach

die onzekere uitdrukking op je gezicht

en keer terug naar afscheid

tussen ons.

Twee kometen en dan...

Van jou.

Ik ben het vergeten.

Zoals de afgeleide dichter die je zong

dat naar het middelpunt van de aarde gleed.

Dus in de wereld die ik heb doorgebracht

al mijn dagen

in mij bewegen,

geen spijt nu voor ons.

Hoewel toen die brand eenmaal uitbrak,

en hoe je onze zintuigen omhult dondert:

er bleef een dunne vlam over die ik blies.

Denken dat het liefde was

nee,

Jij die die uitdrukking maakt

zacht antwoorden

Ik hoopte er op

en in plaats van.

Dat is alles wat ik weet.

Ik zie de glimlach weer

de emotie op mijn gezicht is hetzelfde als het mijne

in de stilte verdwenen ze

op dit punt…

Twee planeten ons

dus ...

Ik ben het vergeten.

Zoals de dichter die je afleidde zong,

maar dat schipbreuk in de zee van noten

Ik leef in de bala van eindeloze somberheid.

Denkend dat het Love no was

maar wij waren de emotie

tussen onvervulde verhalen.

Een bitterzoete smaak

en dat is alles wat ik weet.

Je zult jezelf herkennen

afgeleid mijn gedicht!

Denkend dat het Love no was...

Maar wij waren de emotie

tussen onvervulde verhalen

een bitterzoete smaak

En dit,

alles wat ik weet ...

Een lied dat

in Uw ogen was het geïnspireerd ...