Urban Love Song - Allan Taylor

She lies there sleeping, her hair’s in a mess

She’s got cheap red wine on the front of her dress

I suppose in a way I love her no less

We’ve all got our own way of loving I guess

We’re two of a kind we get by that way

Neither is waiting for the other to say

I love you I need you maybe it’s true

It goes without saying, it gets us through

So I’ll come to you once again tonight

I always look better when you turn out the light

Pretend that I’m special, romantic and true

And I’ll write you a poem and I’ll give it to you

Pretend that I’m Byron, Shelley or Keats

Who plays with words and subtle deceits

Pretend that I’m Romeo troubled in love

Who gives you his heart in a golden glove

This is my town, this is my place

I’ve got midnight bars written over my face

I’ve got a million miles staring out of my eyes

I can play with the truth but I can’t tell you lies

Oh, it’s hard and it’s cruel but it happens to be true

I haven’t that much to give to you

But whatever I’ve got you can take it for free

Whatever you’ve got that’s enough for me

Pretend that this room on the cheap side of town

Is a place far away where we’ll never be found

Where the cry of the seagull and the sound of the sea

Come together to make a sweet symphony

Instead of this town that’s covered in grime

With neon rainbows beating out time

Where the streets are slick with winter rain

And there’s no-way out to start over again

This is my town, this is my place

I’ve got midnight bars written over my face

I’ve got a million miles staring out of my eyes

I can play with the truth but I can’t tell you lies

Oh, it’s hard and it’s cruel but it happens to be true

I haven’t that much to give to you

But whatever I’ve got you can take it for free

Whatever you’ve got that’s enough for me

Ze ligt daar te slapen, haar haar zit in de war

Ze heeft goedkope rode wijn op de voorkant van haar jurk

Ik veronderstel op een manier dat ik niet minder van haar hou

We hebben allemaal onze eigen manier om lief te hebben, denk ik

We zijn twee van een soort die we op die manier krijgen

Geen van beiden wacht tot de ander zegt:

Ik hou van je, ik heb je nodig, misschien is het waar

Het spreekt voor zich dat we erdoor komen

Dus ik kom vanavond nog een keer naar je toe

Ik zie er altijd beter uit als je het licht uitdoet

Doe alsof ik speciaal, romantisch en waar ben

En ik zal je een gedicht schrijven en ik zal het je geven

Doe alsof ik Byron, Shelley of Keats ben

Wie speelt er met woorden en subtiele bedrog

Doe alsof ik Romeo ben die verliefd is

Wie geeft jou zijn hart in een gouden handschoen?

Dit is mijn stad, dit is mijn plaats

Ik heb middernachtstrepen op mijn gezicht geschreven

Ik heb miljoenen kilometers die uit mijn ogen staren

Ik kan met de waarheid spelen, maar ik kan je geen leugens vertellen

Oh, het is moeilijk en het is wreed, maar het is toevallig waar

Ik heb je niet zoveel te geven

Maar wat ik ook heb, je mag het gratis meenemen

Wat je ook hebt, dat is genoeg voor mij

Doe alsof deze kamer aan de goedkope kant van de stad ligt

Is een plek ver weg waar we nooit zullen worden gevonden?

Waar de kreet van de zeemeeuw en het geluid van de zee

Kom samen om een ​​zoete symfonie te maken

In plaats van deze stad die bedekt is met vuil

Met neonregenbogen die de tijd verslaan

Waar de straten glad zijn van de winterregen

En er is geen uitweg om opnieuw te beginnen

Dit is mijn stad, dit is mijn plaats

Ik heb middernachtstrepen op mijn gezicht geschreven

Ik heb miljoenen kilometers die uit mijn ogen staren

Ik kan met de waarheid spelen, maar ik kan je geen leugens vertellen

Oh, het is moeilijk en het is wreed, maar het is toevallig waar

Ik heb je niet zoveel te geven

Maar wat ik ook heb, je mag het gratis meenemen

Wat je ook hebt, dat is genoeg voor mij