Я тебя никому не отдам - Алла Пугачёва

Я тебя никому не отдам,

Разве это не ты мне сказал?

Я тебя никому не отдам,

А вчера и сегодня отдал.

В тишине, что стоит за спиной,

Вместе с ней мы глядим тебе вслед.

Одиночество разве со мной?!

Без тебя одиночества нет!

Сколько раз ты меня раздавал

Людям, книгам, чужому окну.

Разве вспомнишь и перечтешь

Всех, кому я теперь принадлежу.

Всех, кому ты меня раздарил,

Нет числа этим щедрым дарам!

Только разве не ты говорил:

Я тебя никому не отдам.

Эта фраза звучала, как клятва.

А сегодня отдал на распятье.

В этот раз я тебя не прощу

И хвалу я обидам воздам.

Я забуду, как ты говорил

Я тебя никому не отдам.

Я тебя никому не отдам.

Я тебя никому не отдам.

Я тебя никому не отдам.

Я тебя никому не отдам.

Ik zal je nooit aan iemand weggeven,

Is dat niet wat je me vertelde?

Ik zal je nooit aan iemand weggeven,

En gisteren en vandaag heb ik het weggegeven.

In de stilte die erachter staat

Samen met haar zorgen we voor jou.

Is eenzaamheid bij mij?!

Er is geen eenzaamheid zonder jou!

Hoe vaak heb je me al weggegeven?

Mensen, boeken, het raam van iemand anders.

Herinner je je en herlees je?

Iedereen waartoe ik nu behoor.

Iedereen aan wie je me hebt weggegeven,

Er is geen aantal van deze genereuze geschenken!

Maar zei je niet:

Ik zal je nooit aan iemand weggeven.

Deze zin klonk als een eed.

En vandaag gaf ik het om gekruisigd te worden.

Deze keer zal ik je niet vergeven

En ik zal beledigingen prijzen.

Ik zal vergeten hoe je zei

Ik zal je nooit aan iemand weggeven.

Ik zal je nooit aan iemand weggeven.

Ik zal je nooit aan iemand weggeven.

Ik zal je nooit aan iemand weggeven.

Ik zal je nooit aan iemand weggeven.