В Петербурге сегодня дожди - Алла Пугачёва

Ты не слушай что дождь обо мне тебе шепчет обманчивый

И не верь будто гром знает что-то про нас неприличное

Он лишь отзвук грозы уходящей лениво и вкрадчиво,

А гроза за окном просто старая дева двуличная

Ты не верь облакам в вышине пролетающим с севера

Не смотри за окно на пугающий блеск электричества

Ты не верь в темноте аромату душистого клевера

Ты почувствуй меня в обжигающий миг одиночества

В Петербурге сегодня гроза

На ресницах застыла слеза

Ты мой милый родной человек

Расстаёмся как будто на век

Расстаёмся как будто на век

На душе тихо падает снег

Ты звонков моих больше не жди

В Петербурге сегодня дожди

Под скандалящий гром под зарницу кровавую алую

Ты подумай о том что тебе рассказала бессонница

Посиди и поплачь в темноте словно девочка малая

Под раскатистый гром что в окно непрошено ломится

Ты подумай о том что дожди на планете не вечные

Будет снова луна от хорошей погоды чуть пьяная,

А гроза за окном как явление столь быстротечное

Ты поверь всё опять как всегда начинается заново

В Петербурге сегодня гроза

На ресницах застыла слеза

Ты мой милый родной человек

Расстаёмся как будто на век

Расстаёмся как будто на век

На душе тихо падает снег

Ты звонков моих больше не жди

В Петербурге сегодня дожди

Luister niet naar de bedrieglijke regen die over mij fluistert

En geloof niet dat de donder iets onfatsoenlijks over ons weet

Hij is slechts een echo van een onweersbui die lui en insinuerend vertrekt,

En de storm buiten het raam is gewoon een oude meid met twee gezichten

Je gelooft niet dat de wolken in de lucht vanuit het noorden vliegen

Kijk niet uit het raam naar de angstaanjagende schittering van elektriciteit

Je gelooft niet in de duisternis de geur van geurige klaver

Je voelt me ​​in een brandend moment van eenzaamheid

Onweer in Petersburg vandaag

Een traan bevroor op de wimpers

Je bent mijn lieve lieve persoon

We gaan uit elkaar alsof voor een eeuw

We gaan uit elkaar alsof voor een eeuw

Sneeuw valt stilletjes op de ziel

Je wacht niet meer op mijn telefoontjes

Het regent vandaag in Petersburg

Onder de schandalige donder onder de bloedige scharlaken bliksem

Je denkt aan wat slapeloosheid je vertelde

Zitten en huilen in het donker als een klein meisje

Onder rollende donder die onuitgenodigd door het raam breekt

Je denkt aan het feit dat de regens op de planeet niet eeuwig zijn

De maan zal weer een beetje dronken zijn door het goede weer,

En het onweer buiten het raam als een fenomeen dat zo vluchtig is

Je gelooft dat alles opnieuw begint zoals altijd

Onweer in Petersburg vandaag

Een traan bevroor op de wimpers

Je bent mijn lieve lieve persoon

We gaan uit elkaar alsof voor een eeuw

We gaan uit elkaar alsof voor een eeuw

Sneeuw valt stilletjes op de ziel

Je wacht niet meer op mijn telefoontjes

Het regent vandaag in Petersburg