Пришла и говорю - Алла Пугачёва

Пришла и говорю: «Как нынешнему снегу

Легко лететь с небес, в угоду февралю

Так мне, в угоду вам, легко взлететь на сцену…»

Не верьте мне, когда я это говорю!

Припев:

Измучена гортань кровотеченьем речи,

Но весел мой прыжок из темноты кулис!

По грани роковой, по острию каната

Плясунья — так пляши, пока не сорвалась!

Я знаю, что уйду, но я вернусь, раз надо, —

Так было всякий раз, так будет в этот раз!

Не можется, нет сил, я отвергаю участь

Явиться на помост с больничной простыни

Какой мороз во лбу, какой в лопатках ужас!

О, кто-нибудь, приди и время растяни!

Припев:

Измучена гортань кровотеченьем речи,

Но весел мой прыжок из темноты кулис

По грани роковой, по острию каната

Плясунья — так пляши, пока не сорвалась!

Я знаю, что умру, но я очнусь, раз надо, —

Так было всякий раз, так будет в этот раз!

Я обращу в поклон нерасторопность жеста

Нисколько мне не жаль ни слов, ни мук моих

Достанет ли их вам для малого блаженства?

Не навсегда прошу, пускай, на миг, на миг!

Измучена гортань кровотеченьем речи,

Но весел мой прыжок из темноты кулис!

В одно лицо людей все явственней, все резче

Сливаются черты прекрасных ваших лиц!

Ik kwam en zei: “Als de huidige sneeuw

Het is gemakkelijk om vanuit de hemel te vliegen, omwille van februari

Dus, om u een plezier te doen, is het voor mij gemakkelijk om het podium op te vliegen ... "

Geloof me niet als ik dit zeg!

Refrein:

Het strottenhoofd is uitgeput door het bloeden van spraak,

Maar mijn sprong uit de duisternis van de vleugels is vrolijk!

Op de rand van het fatale, op de rand van het touw

Danser - dus dans tot je breekt!

Ik weet dat ik zal vertrekken, maar ik zal terugkeren, indien nodig, -

Het is altijd zo geweest, en het zal deze keer ook zo zijn!

Kan niet, geen kracht, ik verwerp het lot

Verschijnen op het platform van een ziekenhuisblad

Wat een vorst in het voorhoofd, wat een afschuw in de schouderbladen!

Oh, iemand, kom en rek de tijd!

Refrein:

Het strottenhoofd is uitgeput door het bloeden van spraak,

Maar mijn sprong uit de duisternis van de vleugels is vrolijk

Op de rand van het fatale, op de rand van het touw

Danser - dus dans tot je breekt!

Ik weet dat ik zal sterven, maar ik zal wakker worden, indien nodig, -

Het is altijd zo geweest, en het zal deze keer ook zo zijn!

Ik zal de traagheid van het gebaar in een buiging veranderen

Ik heb geen medelijden met mijn woorden of mijn kwellingen

Krijg je ze voor een beetje gelukzaligheid?

Ik vraag niet voor altijd, laat het voor een moment zijn, voor een moment!

Het strottenhoofd is uitgeput door het bloeden van spraak,

Maar mijn sprong uit de duisternis van de vleugels is vrolijk!

In één gezicht van mensen steeds duidelijker, steeds scherper

De kenmerken van je mooie gezichten komen samen!