Куда все уходят? - Алла Пугачёва

Куда все уходят, куда

Бегут, как подземные реки.

А кажется мне, не реки,

Куда все уходят, куда?

Слагают иные союзы

Попутчики славы моей.

Куда все уходят, куда?

Не знаю и думать не буду.

Я знаю, уходят отсюда,

И в сердце навек, навсегда

Бедою открытые двери

Грозой за собой затворив.

Мне побыть с друзьями хочется,

Разбежались они кто куда.

Но от этого одиночества

Мне не деться уже никуда.

Куда все уходят, куда,

В толпе городской растворяясь.

От дружбы моей отрекаясь,

Куда все уходят, куда,

По жизни идут, спотыкаясь,

Попутчики жизни моей.

Мне побыть с друзьями хочется,

Разбежались они кто куда.

Но от этого одиночества

Мне не деться уже никуда.

Куда все уходят, куда?

А летом душа не согрета.

А вдруг в одиночестве этом

Сама виновата, сама?

А вдруг в одиночестве этом

Сама виновата, сама!

Мне побыть с друзьями хочется,

Разбежались они кто куда.

Но от этого одиночества

Мне не деться уже никуда.

Куда все уходят, куда?

Waar gaat iedereen heen, waar?

Ze stromen als ondergrondse rivieren.

En het lijkt mij, niet rivieren,

Waar gaat iedereen heen, waar?

Vorm andere allianties

Metgezellen van mijn glorie.

Waar gaat iedereen heen, waar?

Ik weet het niet en ik zal niet nadenken.

Ik weet dat ze hier vertrekken

En in mijn hart voor altijd, voor altijd

Problemen met het openen van deuren

Zichzelf afsluitend met onweer.

Ik wil bij vrienden zijn

Ze vluchtten alle kanten op.

Maar van deze eenzaamheid

Ik kan nergens meer heen.

Waar gaat iedereen heen, waar,

Oplossen in de stadsmenigte.

afstand doen van mijn vriendschap,

Waar gaat iedereen heen, waar,

Ze gaan struikelend door het leven,

Metgezellen van mijn leven.

Ik wil bij vrienden zijn

Ze vluchtten alle kanten op.

Maar van deze eenzaamheid

Ik kan nergens meer heen.

Waar gaat iedereen heen, waar?

En in de zomer is de ziel niet warm.

En ineens in deze eenzaamheid

Het is haar eigen schuld, niet?

En ineens in deze eenzaamheid

Het is haar eigen schuld!

Ik wil bij vrienden zijn

Ze vluchtten alle kanten op.

Maar van deze eenzaamheid

Ik kan nergens meer heen.

Waar gaat iedereen heen, waar?