Иду из кино - Алла Пугачёва

Дождь лицо запылавшее студит,

Я иду сквозь его серебро,

Никогда, понимаете, люди!

Я не знала отца своего…

Сотни капель на ветках зеленых,

Только людно везде, все равно,

И забыв про подруг и знакомых,

Я шагаю одна из кино.

Припев:

Я дождь люблю, люблю цветы, люблю весну,

И войны я умею ненавидеть!

Но я смотрю все фильмы про войну,

Как будто в них могу отца увидеть.

В этот май вместе с ним я могла бы

Побродить возле парка того,

Где гуляют с колясками папы,

Чуть постарше отца моего.

Он бы мог быть сегодня мне братом,

С молодым и веселым лицом,

Мой отец был три года солдатом,

Но ни дня он не пробыл отцом.

Припев:

Я дождь люблю, люблю цветы, люблю весну,

И войны я умею ненавидеть!

Но я смотрю все фильмы про войну,

Как будто в них могу отца увидеть.

Regenend gezicht gloeiend koud,

Ik loop door zijn zilver

Nooit, weet je, mensen!

Ik kende mijn vader niet...

Honderden druppels op groene takken,

Alleen overal druk, hoe dan ook,

En vrienden en kennissen vergetend,

Ik ben een van de films aan het wandelen.

Refrein:

Ik hou van regen, ik hou van bloemen, ik hou van de lente,

En ik weet hoe ik oorlogen moet haten!

Maar ik kijk alle films over de oorlog,

Alsof ik mijn vader erin kan zien.

In mei kon ik samen met hem

Dwaal door het park

Waar vaders met kinderwagens lopen,

Iets ouder dan mijn vader.

Hij zou vandaag mijn broer kunnen zijn,

Met een jong en vrolijk gezicht,

Mijn vader was drie jaar soldaat

Maar geen dag was hij vader.

Refrein:

Ik hou van regen, ik hou van bloemen, ik hou van de lente,

En ik weet hoe ik oorlogen moet haten!

Maar ik kijk alle films over de oorlog,

Alsof ik mijn vader erin kan zien.