Грабитель - Алла Пугачёва

Наивность — боль, как подойду,

Ведь ты ко мне ворвался в дом так смело,

Душа в испуге замерла,

И я не сразу поняла в чем дело.

Желаю спать спокойно я,

И вот теперь пуста моя обитель,

Хоть не унес ты ничего, кроме сердца моего,

Грабитель.

Я пропаже этой рада, не проси тебя прощать,

Ах, грабитель мой, не надо, эту боль мне возвращать,

И жила я бестолково до того, как поняла,

Что давно уже такого я грабителя ждала.

Я не хочу ни слова лжи,

Но что же делать, мне скажи на милость,

Зачем тебе призналась я,

Что столько лет душа моя томилась.

Пусть все, что было — не любовь,

Но губы я кусаю вновь до крови,

И хочешь верь или не верь,

Этой ночью снова дверь открою.

Я пропаже этой рада, не проси тебя прощать,

Ах, грабитель мой, не надо, эту боль мне возвращать,

И жила я бестолково до того, как поняла,

Что давно уже такого я грабителя ждала.

Naïviteit is pijn, als ik nader,

Per slot van rekening brak je zo brutaal in mijn huis,

De ziel bevroor van angst,

En ik begreep niet meteen wat er aan de hand was.

Ik wil rustig slapen

En nu is mijn verblijfplaats leeg,

Ook al nam je niets anders dan mijn hart,

Rover.

Ik ben blij met het verlies van dit, vraag je niet om te vergeven,

Oh, mijn dief, geef deze pijn niet aan mij terug,

En ik leefde stom voordat ik me realiseerde

Dat ik al heel lang op zo'n overvaller heb gewacht.

Ik wil geen enkel woord van leugens

Maar wat te doen, vertel me alsjeblieft,

Waarom heb ik je bekennen?

Dat mijn ziel zoveel jaren wegkwijnde.

Laat alles wat geen liefde was,

Maar ik bijt mijn lippen weer in het bloed,

En of je het nu wilt geloven of niet,

Vanavond doe ik de deur weer open.

Ik ben blij met het verlies van dit, vraag je niet om te vergeven,

Oh, mijn dief, geef deze pijn niet aan mij terug,

En ik leefde stom voordat ik me realiseerde

Dat ik al heel lang op zo'n overvaller heb gewacht.