Близкие люди - Алла Пугачёва

Близкие люди, внезапно вы сделались дальними,

Ветер судьбы одуванчиком вас растрепал.

Близкие люди, слезами своими прощальными

Не разрушайте надежды последний причал.

Близкие люди, вы гордые, вы справедливые,

Сами себе вы хозяева и палачи.

Только любовь была между нами красивая,

Эта любовь сквозь безлунную полночь кричит.

Близкие люди, ближе не будет,

Друг друга нам не обмануть!

Кончится вьюга, и нам друг друга

Можно простить, но уже не вернуть…

Время пройдет, и тогда неизвестные дальние

Ваши места, между прочим, стесняясь, займут.

Ну, а пока моя жизнь, словно зал ожидания,

Где не живут, только ждут, только ждут, только ждут.

Близкие люди, ближе не будет,

Друг друга нам не обмануть!

Кончится вьюга, и нам друг друга

Можно простить, но уже не вернуть…

Nauwe mensen, ineens werd je afstandelijk,

De wind van het lot heeft je in de war gebracht als een paardenbloem.

Nauwe mensen, met hun afscheidstranen

Vernietig de hoop van de laatste ligplaats niet.

Nauwe mensen, je bent trots, je bent eerlijk,

Jullie zijn je eigen meesters en beulen.

Alleen liefde was mooi tussen ons,

Deze liefde schreeuwt door de maanloze middernacht.

Dichtbij mensen, zal niet dichterbij zijn,

We kunnen elkaar niet bedriegen!

De sneeuwstorm zal eindigen, en wij zullen elkaar

Je kunt vergeven, maar niet teruggeven...

De tijd zal verstrijken, en dan onbekende verre

Je plaatsen zullen trouwens, beschamend, ingenomen worden.

Nou, voorlopig is mijn leven als een wachtkamer,

Waar ze niet wonen, wachten ze gewoon, ze wachten gewoon, ze wachten gewoon.

Dichtbij mensen, zal niet dichterbij zijn,

We kunnen elkaar niet bedriegen!

De sneeuwstorm zal eindigen, en wij zullen elkaar

Je kunt vergeven, maar niet teruggeven...