Алло - Алла Пугачёва

Как это странно происходит,

Как в море парусник уходит,

Так постепенно и проходят

Наши мечты.

Все дальше парусник, все дальше,

Все больше между нами фальши,

Так неужели, милый мальчик,

Это был ты?

Как я верила глазам твоим,

Как я верила словам твоим,

Боже, как смешно,

Глупо и смешно.

Впрочем, все равно.

Да, я не буду вспоминать,

Как могла все время

Ждать звонка и верить,

Что меня ты любишь...

Ну хватит!

Не буду вспоминать,

Не буду вспоминать,

Не буду вспоминать,

Ну почему опять?

Алло!

Алло-алло-алло... О...

Алло-алло... О...

Ну, почему опять, не знаю,

Опять твой номер набираю,

И сонный голос отвечает:

"А, это ты, привет...".

Ну, что же с нами будет дальше?

Мы привыкаем к этой фальши.

Так неужели, милый мальчик,

Это ответ?

Как я верила глазам твоим,

Как я верила словам твоим,

О, Боже, как смешно,

Глупо и смешно.

Впрочем, все равно.

Да, я не буду вспоминать,

Как могла все время

Ждать звонка и верить,

Что меня ты любишь...

Ну хватит!

Не буду вспоминать,

Не буду вспоминать,

Не буду вспоминать,

Ну почему опять?

Алло!

Алло-алло-алло... О...

Алло-алло-алло... О...

Как это странно происходит,

Как в море парусник уходит,

Так постепенно и проходят

Наши мечты.

Все дальше парусник, все дальше,

Все больше между нами фальши,

Так неужели, милый мальчик,

Это был ты?

Как я верила глазам твоим,

Как я верила словам твоим,

Ой, Боже, как смешно,

Глупо и смешно.

Впрочем, все равно.

Ну, хватит!

Не буду вспоминать,

Не буду вспоминать,

Не буду вспоминать,

Ну почему опять?

Ну почему опять?

Ну почему опять?

Алло!

О... Алло!

О...

Алло-алло... О... Алло!

О

Алло-алло-алло... Алло!...

Алло!

О... Алло!

Алло-алло-алло...

Алло!

Hoe vreemd is het

Zoals een zeilboot naar zee gaat

Dus geleidelijk en pass

Onze dromen.

Verder en verder zeilboot, verder en verder

Steeds meer leugens tussen ons

Dus, lieve jongen

Jij was het?

Hoe ik in je ogen geloofde

Hoe ik je woorden geloofde

God, wat grappig

Dom en grappig.

Het maakt echter niet uit.

Ja, ik zal het me niet herinneren

Hoe kon de hele tijd?

Wacht op een telefoontje en geloof

Dat je van me houdt...

Goed genoeg!

ik zal het me niet herinneren

ik zal het me niet herinneren

ik zal het me niet herinneren

Waarom alweer?

Hallo!

Hallo, hallo, hallo... Oh...

Hallo hallo... Oh...

Nou, waarom ook alweer, ik weet het niet

Ik bel je nummer opnieuw

En een slaperige stem antwoordt:

"Ah, jij bent het, hoi...".

Nou, wat zal er daarna met ons gebeuren?

We raken gewend aan deze leugen.

Dus, lieve jongen

Dit is het antwoord?

Hoe ik in je ogen geloofde

Hoe ik je woorden geloofde

Oh god, wat grappig

Dom en grappig.

Het maakt echter niet uit.

Ja, ik zal het me niet herinneren

Hoe kon de hele tijd?

Wacht op een telefoontje en geloof

Dat je van me houdt...

Goed genoeg!

ik zal het me niet herinneren

ik zal het me niet herinneren

ik zal het me niet herinneren

Waarom alweer?

Hallo!

Hallo, hallo, hallo... Oh...

Hallo, hallo, hallo... Oh...

Hoe vreemd is het

Zoals een zeilboot naar zee gaat

Dus geleidelijk en pass

Onze dromen.

Verder en verder zeilboot, verder en verder

Steeds meer leugens tussen ons

Dus, lieve jongen

Jij was het?

Hoe ik in je ogen geloofde

Hoe ik je woorden geloofde

Oh god, wat grappig

Dom en grappig.

Het maakt echter niet uit.

Nou, dat is genoeg!

ik zal het me niet herinneren

ik zal het me niet herinneren

ik zal het me niet herinneren

Waarom alweer?

Waarom alweer?

Waarom alweer?

Hallo!

Oh Hallo!

O...

Hallo, hallo... Oh... Hallo!

O

Hallo hallo hallo hallo!...

Hallo!

Oh Hallo!

Hallo hallo hallo...

Hallo!