Ваши пальцы пахнут ладаном - Александр Вертинский

Ваши пальцы пахнут ладаном,

А в ресницах спит печаль.

Ничего теперь не надо нам,

Никого теперь не жаль.

И когда весенней Вестницей

Вы пойдете в синий край,

Сам Господь по белой лестнице

Поведет Вас в светлый рай.

Тихо шепчет дьякон седенький,

За поклоном бьет поклон

И метет бородкой реденькой

Вековую пыль с икон.

Ваши пальцы пахнут ладаном,

А в ресницах спит печаль.

Ничего теперь не надо нам,

Никого теперь не жаль.

Je vingers ruiken naar wierook

En verdriet slaapt in de wimpers.

We hebben nu niets nodig

Niemand heeft er nu spijt van.

En wanneer de lenteboodschapper

Je gaat naar het blauwe gebied,

De Heer zelf op de witte trap

Zal je naar een helder paradijs leiden.

De grijsharige diaken fluistert zachtjes,

Nadat een boog een boog verslaat

En veegt met een dunne baard

Eeuwenoud stof van iconen.

Je vingers ruiken naar wierook

En verdriet slaapt in de wimpers.

We hebben nu niets nodig

Niemand heeft er nu spijt van.