Piccolo Bambino - Александр Вертинский

Вечерело.

Пели вьюги.

Хоронили Магдалину,

Цирковую балерину.

Провожали две подруги,

Две подруги — акробатки.

Шел и клоун.

Плакал клоун,

Закрывал лицо перчаткой.

Он был другом Магдалины,

Только другом, не мужчиной,

Чистил ей трико бензином.

И смеялась Магдалина:

Ну какой же ты мужчина?

Ты чудак, ты пахнешь псиной!

Бедный piccolo bambino…

На кладбище снег был чище,

Голубее городского.

Вот зарыли Магдалину,

Цирковую балерину,

И ушли от смерти снова…

Вечерело.

Город ник.

В темной сумеречной тени.

Поднял клоун воротник

И, упавши на колени,

Вдруг завыл в тоске звериной.

Он любил… Он был мужчиной,

Он не знал, что даже розы

От мороза пахнут псиной.

Бедный piccolo bambino!

Het was avond.

Ze zongen sneeuwstormen.

De Magdalena begraven

Circusballerina.

Vergezeld door twee vrienden

Twee vrienden zijn acrobaten.

Shel en de clown.

huilende clown,

Hij bedekte zijn gezicht met een handschoen.

Hij was een vriend van Magdalena,

Alleen een vriend, geen man,

Maakte haar panty schoon met benzine.

En Magdalena lachte:

Nou, wat voor een man ben jij?

Je bent een excentriekeling, je ruikt als een hond!

Arme piccolo bambino...

De sneeuw was schoner op de begraafplaats,

Duif stad.

Hier begroeven ze Magdalena,

circus ballerina,

En liet de dood weer achter...

Het was avond.

Nick stad.

In de donkere schemerschaduw.

Opgeheven clownshalsband

En op je knieën vallen

Plotseling huilde hij van dierenangst.

Hij hield van... Hij was een man

Hij wist niet dat zelfs rozen

Vorst ruikt naar hond.

Arme piccolo bambino!