Ты успокой меня - Александр Вертинский

Ты успокой меня,

Скажи, что это шутка,

Что ты по-прежнему,

По-старому моя!

Не покидай меня!

Мне бесконечно жутко,

Мне так мучительно,

Так страшно без тебя!..

Но ты уйдешь, холодной и далекой,

Укутав сердце в шелк и шаншилла.

Не презирай меня!

Не будь такой жестокой!

Пусть мне покажется,

Что ты еще моя!..

1930, Дрезден

Je kalmeert me

Zeg dat het een grap is

Wat ben je nog steeds?

Mijn oude manier!

Verlaat me niet!

Ik ben eindeloos bang

ik ben zo pijnlijk

Het is zo eng zonder jou!

Maar je zult vertrekken, koud en afstandelijk,

Mijn hart wikkelen in zijde en chancilla.

Veracht me niet!

Wees niet zo wreed!

laat me lijken

Wat ben je nog van mij!..

1930, Dresden