Пей, моя девочка - Александр Вертинский

Пей, моя девочка, пей, моя милая,

Это плохое вино.

Оба мы нищие, оба унылые,

Счастия нам не дано.

Нас обманули, нас ложью опутали,

Нас заставляли любить...

Хитро и тонко, так тонко запутали,

Даже не дали забыть!

Выпили нас, как бокалы хрустальные

С светлым душистым вином.

Вот отчего мои песни печальные,

Вот отчего мы вдвоем.

Наши сердца, как перчатки, изношены.

Нам нужно много молчать!

Чьей-то жестокой рукою мы брошены

В это большую кровать.

Drink mijn meisje, drink mijn schat

Dit is slechte wijn.

We zijn allebei arm, we zijn allebei verdrietig,

Geluk is ons niet gegeven.

We werden bedrogen, we waren verstrikt in leugens,

We werden gedwongen om lief te hebben...

Sluw en subtiel, zo subtiel verward,

Ze lieten me niet eens vergeten!

Ze dronken ons als kristallen glazen

Met licht geurende wijn.

Daarom zijn mijn liedjes droevig

Daarom zijn we samen.

Onze harten zijn versleten als handschoenen.

We hebben veel stilte nodig!

Door iemands wrede hand worden we gegooid

Dit is een groot bed.