Песенка о жене - Александр Вертинский

Надоело в песнях душу разбазаривать,

И, с концертов возвратясь к себе домой,

Так приятно вечерами разговаривать

С своей умненькой, веселенькой женой.

И сказать с улыбкой нежной, незаученной:

Ай ты, чижик мой, бесхвостый и смешной.

Ничего, что я усталый и замученный,

И немножко сумасшедший и больной.

Ты не плачь, не плачь, моя красавица,

Ты не плачь, женулечка-жена.

В нашей жизни многое не нравится,

Но зато в ней столько раз весна!

Чтоб терпеть мои актерские наклонности,

Нужно ангельским терпеньем обладать,

А прощать мои дежурные влюбленности —

В этом тоже надо что-то понимать!..

И, целуя ей затылочек подстриженный,

Чтоб вину свою загладить и замять,

Моментально притворяешься обиженным,

Напчиная потихоньку напевать:

Ну не плачь, не плачь, моя красавица,

Ну не злись, женулечка-жена,

В нашей жизни все еще поправится!

В нашей жизни столько раз весна!

А потом пройдут года, и, Вами брошенный,

Постаревший, жалкий и смешной,

Никому уже не нужный и изношенный,

Я, как прежде, возвращусь к себе домой

И скажу с улыбкой жалкой и заученной:

Здравствуй, чиженька, единственный и мой!

Ничего, что я усталый и замученный,

Одинокий, позабытый и больной.

Ты не плачь, н плачь, моя красавица,

Ты не плачь, женулечка-жена!

Наша жизнь уж больше не поправится,

Но зато ведь в ней была весна!..

Ik ben het zat om mijn ziel te verspillen aan liedjes,

En bij thuiskomst van concerten,

Het is zo leuk om 's avonds te praten

Met zijn slimme, vrolijke vrouw.

En zeg met een zachte, ongeletterde glimlach:

Hé, mijn sijs, staartloos en grappig.

Niets dat ik moe en gekweld ben,

En een beetje gek en ziek.

Niet huilen, niet huilen, mijn schoonheid

Huil niet, echtgenote.

Er zijn veel dingen in ons leven die we niet leuk vinden,

Maar er zit zo vaak lente in!

Om mijn acteerneigingen te doorstaan,

Je moet engelengeduld hebben,

En om mijn dienstdoende liefdes te vergeven...

Dit moet ook begrepen worden!

En kuste haar getrimde hoofd,

Om het goed te maken en je schuld te verdoezelen,

Doe meteen alsof je beledigd bent,

Zacht zingen:

Nou, huil niet, huil niet, mijn schoonheid,

Nou, wees niet boos, echtgenote,

Alles zal beter worden in ons leven!

Er zijn zo vaak lentes in ons leven!

En dan gaan er jaren voorbij en, door jou verlaten,

Oud, zielig en grappig,

Niemand heeft nodig en versleten,

Ik, zoals voorheen, zal terugkeren naar mijn huis

En ik zal zeggen met een zielige en geleerde glimlach:

Hallo, chizhenka, de enige en de mijne!

Niets dat ik moe en gekweld ben,

Eenzaam, vergeten en ziek.

Niet huilen, niet huilen, mijn schoonheid,

Huil niet, echtgenote!

Ons leven zal niet meer beter worden

Maar het was er tenslotte lente in!..