В степи молдаванской - Александр Вертинский

Тихо тянутся сонные дроги

И, вздыхая, ползут под откос…

И печально глядит на дороги

У колодца распятый Христос.

Что за ветер в степи молдаванской!

Как поет под ногами земля!

И легко мне с душою цыганской

Кочевать, никого не любя!

Как все эти картины мне близки,

Сколько вижу знакомых я черт!

И две ласточки, как гимназистки,

Провожают меня на концерт.

Звону дальнему тихо я внемлю

У Днестра на зеленом лугу.

И Российскую милую землю

Узнаю я на том берегу.

А когда засыпают березы

И поля затихают ко сну,

О, как сладко, как больно сквозь слезы

Хоть взглянуть на родную страну!

Slaperige drog's strekken zich stilletjes uit

En zuchtend kruipen ze bergafwaarts...

En kijkt verdrietig naar de wegen

Christus gekruisigd bij de put.

Wat een wind in de Moldavische steppe!

Hoe zingt de aarde onder de voeten!

En het is gemakkelijk voor mij met een zigeunerziel

Nomadisch, van niemand houdend!

Hoe dicht staan ​​al deze foto's bij mij,

Hoeveel bekende duivels zie ik niet!

En twee zwaluwen, als schoolmeisjes,

Ze nemen me mee naar het concert.

Ik roep de verre stilletjes, ik zal luisteren

In de buurt van de Dnjestr in een groene weide.

En Russisch dierbaar land

Ik herken op die oever.

En als de berken in slaap vallen

En de velden vallen stil in slaap,

Oh, wat lief, wat doet het pijn door tranen heen

Kijk in ieder geval naar je geboorteland!