В нашей комнате - Александр Вертинский

В этой комнате проснемся мы с тобой.

В этой комнате от солнца золотой.

Половицы в этой комнате скрипят,

Окна низкие выходят прямо в сад.

А в буфете есть вчерашнее вино

Род часами, замолчавшими давно.

Слышишь, травами пахнуло и росой,

Побеги скорее по саду босой.

В эту яблоню все сердце окуни,

Осыпаются под ветром наши дни.

Облетает захмелевшая луша,

А сама то ты, как яблонь, хороша.

In deze kamer worden we samen met jou wakker.

Deze kamer is goudkleurig van de zon.

De vloerplanken in deze kamer kraken

De lage ramen kijken uit op de tuin.

En in het buffet staat de wijn van gisteren

Een soort klok die lange tijd stil heeft gelegen.

Hoor, het rook naar kruiden en dauw,

Ren snel op blote voeten door de tuin.

Doop je hele hart in deze appelboom,

Onze dagen brokkelen af ​​onder de wind.

De aangeschoten lusha vliegt rond,

En je bent zelf zo goed als een appelboom.