Джимми-пират - Александр Вертинский

Я зная, Джимми, Вы б хотели быть пиратом,

Но в наше время это невозможно.

Вам хочется командовать фрегатом,

Носить ботфорты, плащ, кольцо с агатом,

Вам жизни хочется отважной и тревожной.

Вам хочется бродить по океанам

И грабить шхуны, бриги и фелуки,

Подставить грудь ветрам и ураганам,

Стать знаменитым черным капитаном

И на борту стоять, скрестивши гордо руки…

Но, к сожалению… Вы мальчик при буфете

На мирном пароходе Гватемале.

На триста лет мы с Вами опоздали,

И сказок больше нет на этом скучном свете.

Вас обижает мэтр за допитый коктейль,

Бьет повар за пропавшие бисквиты.

Что эти мелочи, когда мечты разбиты,

Когда в двенадцать лет уже в глазах печаль!

Я знаю, Джимми, если б были Вы пиратом,

Вы б их повесили однажды на рассвете

На первой мочте Вашего фрегата…

Но вот звонок, и Вас зовут куда-то…

Прощайте, Джимми, — сказок нет на свете!

Ik weet het, Jimmy, je zou graag een piraat willen zijn,

Maar in onze tijd is dat onmogelijk.

Je wilt het bevel voeren over een fregat,

Draag overknee laarzen, een regenjas, een ring van agaat,

Je wilt een leven vol moed en angst.

Wil je over de oceanen zwerven?

En schoeners, brigades en feloeken plunderen,

Stel je borst bloot aan de wind en orkanen,

Word de beroemde zwarte kapitein

En sta aan boord met je armen gekruist trots...

Maar helaas... Je bent een jongen aan het buffet

Op het vreedzame schip Guatemala.

We zijn driehonderd jaar te laat,

En er zijn geen sprookjes meer in deze saaie wereld.

De meester beledigt je voor de dronken cocktail,

De kok klopt voor de ontbrekende koekjes.

Wat zijn deze kleine dingen als dromen worden verbroken?

Als er op twaalfjarige leeftijd al droefheid in de ogen staat!

Ik weet het, Jimmy, als je een piraat was,

Je zou ze een keer bij zonsopgang ophangen

Op de eerste regel van uw fregat...

Maar hier is een oproep, en je wordt ergens geroepen...

Vaarwel, Jimmy - er zijn geen sprookjes in de wereld!