Одиссей - Александр Кутиков

Зачем он шёл на ту войну?

Не то чтоб в поисках чудес,

Оставив сына и жену, на двадцать лет

Исчез.

Так бесконечен путь домой,

Что и рукою не падать.

Война была его тюрьмой, и он хотел

Бежать.

Бежал, молился, разрывался, время торопил…

Курил всё, что дымилось и, пока плескалось,

Пил…

И ту, которая всю жизнь его ждала,

Любил…

А люди, годы, города

Шли мимо окон чередой

Из ниоткуда в никуда под голубой

Звездой…

К нему на чай спускался ангел с призрачных перил,

И целый день сидел, и слушал, ничего не говорил,

И на балкон, когда темнело, выходил

Курил…

Waarom ging hij naar die oorlog?

Niet dat op zoek naar wonderen,

Zijn zoon en vrouw twintig jaar achterlatend

Verdwenen.

Dus eindeloze weg naar huis

Dat je niet met je hand kunt vallen.

De oorlog was zijn gevangenis, en hij wilde...

Loop.

Hij rende, bad, was verscheurd, haastte zich de tijd...

Hij rookte alles wat rookte en, terwijl hij spetterde,

Dronken…

En degene die zijn hele leven op hem heeft gewacht,

Ik hield van…

En mensen, jaren, steden

Liep langs de ramen

Van nergens naar nergens onder de blauwe

Ster...

Een engel kwam naar hem toe voor thee van een spookachtige reling,

En hij zat de hele dag en luisterde, zei niets,

En op het balkon, toen het donker werd, ging hij naar buiten

Gerookt ...