Чужие глаза - Александр Кутиков

Ты красой осветляешь утренний свет,

Вспоминая дела и адреса,

Ночь это кров для двоих,

Но большего нет.

У рассвета всегда чужие глаза.

Ты уходишь туда, где все решено,

Где слова не слышны и врут голоса,

Ночь это радость взаймы,

Запомни одно:

У рассвета всегда чужие глаза

Все дальше,

Тянется твой чуть заметный след.

Все дальше,

Тянется жизнь по обломкам лет.

Ты уходишь туда, где все не шутя,

Где все делятся вмиг на «против"и «за»,

Вдаль по размытым дорогам в шуме дождя,

У рассвета всегда чужие глаза.

Je verlicht het ochtendlicht met schoonheid,

Het onthouden van daden en adressen,

De nacht is beschutting voor twee

Maar meer is er niet.

Dawn heeft altijd vreemde ogen.

Je gaat naar waar alles is besloten

Waar woorden niet worden gehoord en stemmen liggen,

De nacht is vreugde in bruikleen

Onthoud één ding:

Dawn heeft altijd de ogen van anderen

Verder en verder

Je nauwelijks waarneembare spoor strekt zich uit.

Verder en verder

Het leven strekt zich uit langs het wrak van jaren.

Je gaat naar waar alles geen grapje is,

Waar iedereen meteen wordt verdeeld in "tegen" en "voor",

Ver langs wazige wegen in het geluid van regen,

Dawn heeft altijd vreemde ogen.