Вальс, посвящённый уставу караульной службы - Александр Галич

Поколение обреченных!

Как недавно — и ох как давно, —

Мы любили смешливых девчонок,

На протырку ходили в кино.

Но задул сорок первого ветер —

Вот и стали мы взрослыми вдруг.

И вколачивал шкура-ефрейтор

В нас премудрость науки наук.

О, суконная прелесть устава —

И во сне позабыть не моги,

Что любое движенье направо

Начинается с левой ноги.

А потом в разноцветных нашивках

Принесли мы гвардейскую стать,

И женились на разных паршивках,

Чтобы все поскорей наверстать.

И по площади Красной, шалея,

Мы шагали — со славой на «ты», —

Улыбался Он нам с мавзолея,

И охрана бросала цветы.

Ах, как шаг мы печатали браво,

Как легко мы прощали долги!..

Позабыв, что движенье направо

Начинается с левой ноги.

Что же вы присмирели, задиры?!

Не такой нам мечтался удел.

Как пошли нас судит дезертиры,

Только пух, так сказать, полетел.

— Отвечай, солдат, как есть на духу!

Отвечай, солдат, как есть на духу!

Отвечай, солдат, как есть на духу!

Ты кончай, солдат, нести чепуху:

Что от Волги, мол, дошел до Белграда,

Не искал, мол, ни чинов, ни разживу…

Так чего же ты не помер, как надо,

Как положено тебе по ранжиру?

Еле слышно отвечает солдат,

Еле слышно отвечает солдат,

Еле слышно отвечает солдат:

— Ну, не вышло помереть, виноват.

Виноват, что не загнулся от пули,

Пуля-дура не в того угодила.

Это вроде как с наградами в ПУРе, (*)

Вот и пули на меня не хватило!

— Все морочишь нас, солдат, стариной?!

Все морочишь нас, солдат, стариной!

Все морочишь нас, солдат, стариной —

Бьешь на жалость, гражданин строевой!

Ни деньжат, мол, ни квартирки отдельной,

Ничего, мол, нет такого в заводе,

И один ты, значит, вроде идейный,

А другие, значит, вроде Володи!

Ох, лютует прокурор-дезертир!

Ох, лютует прокурор-дезертир!

Ох, лютует прокурор-дезертир!

-

Припечатает годкам к десяти!

Ах, друзья ж вы мои, дуралеи, —

Снова в грязь непроезжих дорог!

Заколюченные параллели

Преподали нам славных урок —

Не делиться с подонками хлеба,

Перед лестью не падать ниц

И не верить ни в чистое небо,

Ни в улыбку сиятельных лиц.

Пусть опять нас тетешкает слава,

Пусть друзьями назвались враги, —

Помним мы, что движенье направо

Начинается с левой ноги!

Generatie van de gedoemde!

Hoe recent - en oh, hoe lang geleden -

We hielden van grappige meisjes

We gingen naar de bioscoop om naar de protyrka te gaan.

Maar de eenenveertigste wind blies -

Zo werden we ineens volwassen.

En sloeg de huid-korporaal

We hebben de wijsheid van de wetenschap van de wetenschappen.

Oh, de stoffen charme van het charter -

En in een droom die je niet kunt vergeten

Dat elke beweging naar rechts

Begint met de linkervoet.

En dan in veelkleurige strepen

We brachten de bewakers om te worden,

En trouwde met verschillende bastaarden,

Om het allemaal sneller te laten verlopen.

En langs het Rode Plein, Shaleya,

We liepen - met glorie naar "u", -

Hij glimlachte naar ons vanaf het mausoleum,

En de bewakers gooiden bloemen.

Oh, wat hebben we bravo gedrukt,

Hoe gemakkelijk hebben we onze schulden kwijtgescholden!..

Vergeten dat de beweging naar rechts

Begint met de linkervoet.

Wat zijn jullie van plan, pestkoppen?!

Dit was niet het lot waar we van droomden.

Hoe kwamen de deserteurs om ons te veroordelen,

Alleen pluisjes vlogen, om zo te zeggen.

- Antwoord, soldaat, zoals je wilt!

Antwoord, soldaat, zoals je wilt!

Antwoord, soldaat, zoals je wilt!

Stop met onzin praten, soldaat:

Dat van de Wolga, zeggen ze, naar Belgrado kwam,

Ik heb niet gezocht naar, zeggen ze, geen rangen, ik zal niet leven ...

Dus waarom stierf je niet zoals je zou moeten,

Hoe moet je rangschikken?

Nauwelijks hoorbaar antwoordt de soldaat,

Nauwelijks hoorbaar antwoordt de soldaat,

Nauwelijks hoorbaar antwoordt de soldaat:

- Het is niet gelukt om dood te gaan, het is mijn schuld.

Schuldig omdat hij niet stierf door een kogel,

De stomme kogel raakte de verkeerde man.

Het is een beetje zoals met onderscheidingen in PUR, (*)

Dus er waren niet genoeg kogels voor mij!

"Je houdt ons nog steeds voor de gek, soldaten, met de oude?!

Je houdt ons allemaal voor de gek, soldaten, ouwe!

Je houdt ons allemaal voor de gek, soldaten, oude tijden -

U slaat uit medelijden, strijdende burger!

Geen geld, zeggen ze, geen apart appartement,

Zoiets is er in de fabriek niet,

En jij bent de enige, wat betekent dat je ideologisch lijkt,

En anderen, zoals Volodya!

O, de aanklager-deserteur is woedend!

O, de aanklager-deserteur is woedend!

O, de aanklager-deserteur is woedend!

-

Zal tegen tien jaar afdrukken!

Oh, jullie zijn mijn vrienden, dwazen, -

Weer in de modder van onbegaanbare wegen!

Gebogen parallellen

Leerde ons een glorieuze les -

Deel geen brood met het uitschot,

Niet knielen voor vleierij

En geloof niet in een heldere hemel,

Niet in de glimlach van illustere gezichten.

Laat de glorie weer bij ons zijn,

Laat vijanden zichzelf vrienden noemen,

We herinneren ons dat de beweging naar rechts

Begint met de linkervoet!