История о том, как Клим Петрович выступал на митинге в защиту мира - Александр Галич

У жене моей спросите, у Даши,

У сестре ее спросите, у Клавки,

Ну, ни капельки я не был поддавши,

Разве только что — маленько — с поправки!

Я культурно проводил воскресенье,

Я помылся и попарился в баньке,

А к обеду, как сошлась моя семья,

Начались у нас подначки да байки!

Только принял я грамм сто, для почина

(Ну, не более, чем сто, чтоб я помер!),

Вижу — к дому подъезжает машина,

И гляжу — на ней обкомовский номер!

Ну, я на крылечко — мол, что за гость,

Кого привезли, не чеха ли?!

А там — порученец, чернильный гвоздь,

«Сидай, — говорит, — поехали!»

Ну, ежели зовут меня,

То — майна-вира!

В ДК идет заутреня

В защиту мира!

И Первый там, и прочие — из области.

Ну, сажусь я порученцу на ноги,

Он — листок мне,

Я и тут не перечу.

«Ознакомься, — говорит, — по дороге

Со своею выдающейся речью!»

Ладно — мыслю — набивай себе цену,

Я ж в зачтениях мастак, слава Богу!

Приезжаем, прохожу я на сцену, И сажусь со всей культурностью сбоку.

Вот моргает мне, гляжу, председатель:

Мол, скажи свое рабочее слово!

Выхожу я,

И не дробно, как дятел,

А неспешно говорю и сурово:

«Израильская, — говорю, — военщина

Известна всему свету!

Как мать, — говорю, — и как женщина

Требую их к ответу!

Который год я вдовая,

Все счастье — мимо,

Но я стоять готовая

За дело мира!

Как мать вам заявляю и как женщина!..»

Тут отвисла у меня, прямо, челюсть,

Ведь бывают же такие промашки!

-

Этот сучий сын, пижон-порученец

Перепутал в суматохе бумажки!

И не знаю — продолжать или кончить,

В зале, вроде, ни смешочков, ни вою…

Первый тоже, вижу, рожи не корчит,

А кивает мне своей головою!

Ну, и дал я тут галопом — по фразам,

(Слава Богу, завсегда все и то же!)

А как кончил —

Все захлопали разом,

Первый тоже — лично — сдвинул ладоши.

Опосля зазвал в свою вотчину

И сказал при всем окружении:

«Хорошо, брат, ты им дал, по-рабочему!

Очень верно осветил положение!»…

Вот такая история!

Vraag mijn vrouw, Dasha,

Vraag haar zus, Klavka,

Nou, ik heb niet toegegeven,

Is het alleen dat - een beetje - met een amendement!

Ik heb zondag cultureel doorgebracht,

Ik waste en stoomde in het badhuis,

En tegen het avondeten, toen mijn familie bij elkaar kwam,

We begonnen met plagen en verhalen!

Ik heb net honderd gram genomen, voor het begin

(Nou, niet meer dan honderd voor mij om te sterven!)

Ik zie een auto voor het huis stoppen,

En ik kijk - er staat een regionaal commissienummer op!

Nou, ik ben op de veranda - ze zeggen, wat voor soort gast,

Wie hebben ze meegebracht, is het niet een Tsjech?!

En er is een garant, een inktnagel,

"Ga zitten", zegt hij, "laten we gaan!"

Nou, als ze me bellen

Dat is myna-vira!

De ochtend is aan de gang in DC

Ter verdediging van de wereld!

En de Eerste is er, en de anderen komen uit de regio.

Wel, ik ga aan de voeten van de luitenant zitten,

Hij is een blad voor mij

Ik ga hier ook niet heen.

"Maak kennis", zegt hij, "onderweg"

Met zijn uitstekende toespraak!”

Oké - denk ik - vul je prijs,

Nou, ik ben een expert in readings, godzijdank!

We komen aan, ik ga naar het podium, en ik ga zitten met alle cultuur erbij.

Hier knippert me, ik kijk, de voorzitter:

Zeg je werkwoord!

ik ga uit

En niet fractioneel, zoals een specht,

En ik zeg langzaam en streng:

"Israëlisch", zeg ik, "militair"

Bekend over de hele wereld!

Als een moeder, zeg ik, en als een vrouw

Ik eis een antwoord van hen!

In welk jaar ben ik weduwe?

Alle geluk is voorbij

Maar ik sta klaar

Voor de zaak van de vrede!

Als moeder verklaar ik u en als vrouw!..”

Toen viel mijn mond open, recht,

Er zijn immers zulke blunders!

-

Deze klootzak, gast garant

Verknoeide de papieren in de verwarring!

En ik weet niet of ik moet doorgaan of eindigen,

In de hal, zo lijkt het, geen gegrinnik, geen gehuil...

De eerste trekt ook, zie ik, geen gezichten,

En hij knikt met zijn hoofd naar mij!

Nou, en ik gaf het in galop - in zinnen,

(Godzijdank, het is altijd hetzelfde!)

En hoe is het afgelopen -

Iedereen klapte in elkaar

De eerste vouwde ook - persoonlijk - zijn handen.

Later riep hij naar zijn leengoed

En hij zei in het bijzijn van iedereen:

'Ok, broer, je hebt ze op een werkende manier gegeven!

Heel goed verlicht de situatie!”…

Hier is zo'n verhaal!