Красный треугольник - Александр Галич

…Ой, ну что ж тут говорить, что ж тут спрашивать?

Вот стою я перед вами, словно голенький.

Да, я с Нинкою гулял с тети Пашиной,

И в «Пекин» ее водил, и в Сокольники.

Поясок ей подарил поролоновый

И в палату с ней ходил в Грановитую.

А жена моя, товарищ Парамонова,

В это время находилась за границею.

А вернулась, ей привет — анонимочка:

Фотоснимок, а на нем — я да Ниночка!..

Просыпаюсь утром — нет моей кисочки,

Ни вещичек ее, ни записочки!

Нет как нет,

Ну, прямо — нет как нет!

Я к ней в ВЦСПС, в ноги падаю,

Говорю, что все во мне переломано.

Не серчай, что я гулял с этой падлою,

Ты прости меня, товарищ Парамонова!

А она как закричит, вся стала черная:

— Я на слезы на твои — ноль внимания!

И ты мне лазаря не пой, я ученая,

Ты людям все расскажи на собрании!

И кричит она, дрожит, голос слабенький…

А холуи уж тут как тут, каплют капельки:

И Тамарка Шестопал, и Ванька Дерганов,

И еще тот референт, что из органов,

Тут как тут,

Ну, прямо, тут как тут!

В общем, ладно, прихожу на собрание.

А дело было, как сейчас помню, первого.

Я, конечно, бюллетень взял заранее

И бумажку из диспансера нервного.

А Парамонова, гляжу, в новом шарфике,

А как увидела меня — вся стала красная.

У них первый был вопрос — «Свободу Африке!»,

А потом уж про меня — в части «разное».

Ну, как про Гану — все буфет за сардельками,

Я и сам бы взял кило, да плохо с деньгами,

А как вызвали меня, я свял от робости,

А из зала мне кричат: «Давай подробности!»

Все, как есть,

Ну, прямо — все, как есть!

Ой, ну что тут говорить, что ж тут спрашивать?

Вот стою я перед вами, словно голенький.

Да, я с племянницей гулял с тети Пашиной,

И в «Пекин» ее водил, и в Сокольники.

И в моральном, говорю, моем облике

Есть растленное влияние Запада.

Но живем ведь, говорю, не на облаке,

Это ж только, говорю, соль без запаха!

И на жалость я их брал, и испытывал,

И бумажку, что я псих, им зачитывал.

Ну, поздравили меня с воскресением:

Залепили строгача с занесением!

Ой, ой, ой,

Ну, прямо — ой, ой, ой…

Взял я тут цветов букет покрасивее,

Стал к подъезду номер семь, для начальников.

А Парамонова, как вышла — стала синяя,

Села в «Волгу» без меня и отчалила!

И тогда прямым путем в раздевалку я И тете Паше говорю: мол, буду вечером.

А она мне говорит: «С аморалкою

Нам, товарищ дорогой, делать нечего.

И племянница моя, Нина Саввовна,

Она думает как раз то же самое,

Она всю свою морковь нынче продала

И домой по месту жительства отбыла".

Вот те на,

Ну, прямо — вот те на!

Я иду тогда в райком, шлю записочку:

Мол, прошу принять по личному делу я.

А у Грошевой как раз моя кисочка,

Как увидела меня — вся стала белая!

И сидим мы у стола с нею рядышком,

И с улыбкой говорит товарищ Грошева:

— Схлопотал он строгача — ну и ладушки,

Помиритесь вы теперь по-хорошему!

И пошли мы с ней вдвоем, как по облаку,

И пришли мы с ней в «Пекин» рука об руку,

Она выпила дюрсо, а я перцовую

За советскую семью образцовую!

Вот и все!

... Oh, nou, wat valt er te zeggen, wat is er te vragen?

Hier sta ik voor je, alsof ik naakt ben.

Ja, ik liep met Ninka met tante Pashina,

En hij nam haar mee naar Peking, en naar Sokolniki.

De riem werd haar gegeven door schuimrubber

En ik ging met haar naar de afdeling in Faceted.

En mijn vrouw, kameraad Paramonova,

Ze was toen in het buitenland.

En ze keerde terug, hallo tegen haar - anoniem:

Foto, en erop - ik ben Ninochka! ..

Ik word 's ochtends wakker - mijn kat is weg,

Niet haar kleine dingen, geen briefje!

Nee hoe nee

Nou, direct - nee, nee!

Ik ga naar haar in de All-Union Centrale Raad van Vakbonden, ik val aan haar voeten,

Ik zeg dat alles in mij kapot is.

Wees niet boos dat ik met deze klootzak liep,

Vergeef me, kameraad Paramonova!

En als ze schreeuwt, is ze helemaal zwart:

- Ik ben in tranen om de jouwe - nul aandacht!

En zing geen Lazarus voor mij, ik ben een wetenschapper,

Je vertelt de mensen alles op de meeting!

En ze schreeuwt, beeft, haar stem is zwak...

En de lakeien zijn daar, druipende druppels:

En Tamarka Shestopal en Vanka Derganov,

En die referent van de organen,

Hier,

Nou, daar, daar!

In het algemeen, oké, ik kom naar de vergadering.

En het was, zoals ik me nu herinner, de eerste.

Ik heb natuurlijk vooraf gestemd

En een stuk papier van de nerveuze apotheek.

En Paramonova, ik kijk, in een nieuwe sjaal,

En toen ze me zag, werd alles rood.

Hun eerste vraag was "Vrij Afrika!"

En dan over mij - in het "diverse" gedeelte.

Nou, hoe zit het met Ghana - al het buffet voor worsten,

Ik zou zelf een kilo nemen, maar geld is slecht,

En toen ze me riepen, verschrompelde ik van verlegenheid,

En vanuit de hal roepen ze me toe: "Geef me de details!"

Alles zoals het is

Nou, juist - alles is zoals het is!

Ach, wat valt er te zeggen, wat valt er te vragen?

Hier sta ik voor je, alsof ik naakt ben.

Ja, ik liep met mijn nichtje met tante Pashina,

En hij nam haar mee naar Peking, en naar Sokolniki.

En in de moraal, zeg ik, mijn uiterlijk

Er is een corrupte invloed van het Westen.

Maar we leven, zeg ik, niet op een wolk,

Het is gewoon, zeg ik, geurloos zout!

En uit medelijden nam ik ze en testte ze,

En ik las een stuk papier dat ik een psychopaat ben.

Nou, ze feliciteerden me met de opstanding:

Ze sloten de schaafmachine af met de ingang!

Oh Oh oh,

Wel, juist - oh, oh, oh...

Ik nam hier een boeket met mooiere bloemen,

Gestopt bij ingang nummer zeven, voor de bazen.

En Paramonova, toen ze naar buiten kwam, werd ze blauw,

Ze ging zonder mij aan boord van de Wolga en vertrok!

En toen zei ik direct op weg naar de kleedkamer tegen tante Pasha: ze zeggen: ik ben er in de avond.

En ze zegt tegen mij: “Met immoraliteit

Wij, beste kameraad, hebben niets te doen.

En mijn nicht, Nina Savvovna,

Zij denkt precies hetzelfde

Ze heeft vandaag al haar wortelen verkocht

En ze vertrok naar haar woonplaats."

Hier zijn die aan

Nou, rechtdoor - hier ga je!

Ik ga dan naar de wijkcommissie, stuur een briefje:

Ik vraag je bijvoorbeeld om me te accepteren voor een persoonlijke kwestie.

En Grosheva heeft alleen mijn poesje,

Toen ze me zag, werd ze helemaal wit!

En we zitten aan de tafel naast haar,

En kameraad Grosheva zegt met een glimlach:

- Hij kreeg een strengere - nou, oké,

Verzoen je nu op een goede manier!

En we gingen samen met haar, als op een wolk,

En we kwamen met haar hand in hand naar "Beijing",

Ze dronk Durso, en ik dronk peper

Voor de voorbeeldige Sovjetfamilie!

Dat is alles!