Новогодний запой - Александр Галич

По-осеннему деревья налегке,

Керосиновые пятна на реке,

Фиолетовые пятна на воде,

Ты сказала мне тихонько: «Быть беде».

Я позабыл твое лицо,

Я пьян был к полдню,

Я подарил твое кольцо, —

Кому, не помню…

Я подымал тебя на смех,

И врал про что-то,

И сам смеялся больше всех,

И пил без счета.

Из шутовства, из хвастовства

В то — балаганье

Я предал все твои слова

На поруганье.

Качалась пьяная мотня

Вокруг прибойно,

И ты спросила у меня:

«Тебе не больно?»

Не поймешь — не то январь, не то апрель,

Не поймешь — не то метель, не то капель.

На реке не ледостав, не ледоход.

Старый год, а ты сказала — Новый год.

Их век выносит на гора,

И — марш по свету,

Одно отличье — номера,

Другого нету!

О, этот серый частокол —

Двадцатый опус,

Где каждый день, как протокол,

А ночь, как обыск,

Где все зазря, где все не то,

И все не прочно,

Который час, и то никто

Не знает точно.

Лишь неизменен календарь

В приметах века —

Ночная улица.

Фонарь.

Канал.

Аптека…

В этот вечер, не сумевший стать зимой,

Мы дороги не нашли к себе домой,

А спросил тебя: «А может, все не зря?»

Ты ответила — старинным: «Быть нельзя».

In de herfst zijn de bomen licht,

Kerosinevlekken op de rivier

Paarse vlekken op het water

Je zei zachtjes tegen me: "Er zullen problemen zijn."

Ik ben je gezicht vergeten

Ik was tegen de middag dronken,

Ik gaf je ring -

Voor wie weet ik niet meer...

ik heb je aan het lachen gemaakt

En ergens over gelogen

En hij lachte het meest

En dronk zonder te tellen.

Van grappenmakerij, van opscheppen

Daarin - farce

Ik heb al je woorden verraden

Voor misbruik.

Een dronken spoel zwaaide

Het is overal surfy

En je vroeg me:

"Ben je gewond?"

Je zult het niet begrijpen - het is geen januari, het is geen april,

Je zult het niet begrijpen - het is een sneeuwstorm of druppels.

Er is geen bevriezing op de rivier, geen ijsverstuiving.

Oud jaar, en je zei - Nieuw jaar.

Hun leeftijd brengt hen naar de berg,

En - een mars door de wereld,

Een verschil zijn de cijfers

Er is geen ander!

Oh, deze grijze palissade -

twintigste opus,

Waar elke dag, als protocol,

En de nacht is als een zoektocht,

Waar alles tevergeefs is, waar alles niet klopt,

En alles is niet sterk

Hoe laat is het, en dan niemand

Weet het niet precies.

Alleen de kalender is ongewijzigd

In de tekenen van de eeuw -

Nacht straat.

Zaklamp.

Kanaal.

Apotheek…

Deze avond, die geen winter werd,

We hebben de weg naar ons huis niet gevonden,

En hij vroeg je: "Misschien is het niet voor niets?"

Je antwoordde - de oude: "Het is onmogelijk om te zijn."