Песня исхода - Александр Галич

«…но Идущий за мной сильнее меня…»

от Матфея

Уезжаете?!

Уезжайте —

За таможни и облака.

От прощальных рукопожатий

Похудела моя рука!

Я не плакальщик и не стража,

И в литавры не стану бить.

Уезжаете?!

Воля ваша!

Значит — так посему и быть!

И плевать, что на сердце кисло,

Что прощанье, как в горле ком…

Больше нету ни сил, ни смысла

Ставить ставку на этот кон!

Разыграешься только-только,

А уже из колоды — прыг!

-

Не семерка, не туз, не тройка,

Окаянная дама пик!

И от этих усатых шатий,

От анкет и ночных тревог —

Уезжаете?!

Уезжайте,

Улетайте — и дай вам Бог!

Улетайте к неверной правде

От взаправдашних мерзлых зон.

Только мертвых своих оставьте,

Не тревожьте их мертвый сон.

Там — в Понарах и в Бабьем Яре, —

Где поныне и следа нет,

Лишь пронзительный запах гари

Будет жить еще сотни лет!

В Казахстане и в Магадане,

Среди снега и ковыля…

Разве есть земля богоданней,

Чеи безбожная эта земля?!

И под мраморным обелиском

На распутице площадей,

Где, крещеных единым списком,

Превратила их смерть в людей!

А над ними шумят березы —

У деревьев свое родство!

А над ними звенят морозы

На Крещенье и Рождество!

…Я стою на пороге года —

Ваш сородич и ваш изгой,

Ваш последний певец исхода,

Но за мною придет Другой!

На глаза нахлобучив шляпу,

Дерзкой рыбой, пробившей лед,

Он пойдет, не спеша, по трапу

В отлетающий самолет!

Я стою… Велика ли странность?!

Я привычно машу рукой!

Уезжайте!

А я останусь.

Кто-то должен, презрев усталость,

Наших мертвых стеречь покой!

20 декабря 1971 г.

"...maar degene die mij volgt is sterker dan ik..."

van Matthew

Ga je weg?!

Vertrekken -

Voor douane en wolken.

Van afscheidshanddrukken

Mijn arm is afgevallen!

Ik ben geen rouwende en geen bewaker,

En ik zal de pauken niet verslaan.

Ga je weg?!

Jouw wil!

Het zij zo!

En geef er niet om wat zuur is in het hart,

Wat een afscheid, als een brok in de keel...

Er is geen kracht of betekenis meer

Zet in op dit spel!

Jij speelt gewoon

En al vanaf het dek - spring!

-

Geen zeven, geen aas, geen drie,

Vervloekte schoppenvrouw!

En van deze besnorde bendes,

Van vragenlijsten en nachtelijke zorgen -

Ga je weg?!

vertrekken,

Vlieg weg - en God zegene je!

Vlieg weg naar de verkeerde waarheid

Uit de echte bevroren zones.

Laat je dood gewoon achter

Verstoor hun dode slaap niet.

Daar - in Ponary en in Babi Yar, -

Waar nog geen spoor is,

Alleen een doordringende geur van verbranding

Zal honderden jaren leven!

In Kazachstan en Magadan,

Tussen de sneeuw en het vedergras...

Is er een goddelijker land?

Wiens goddeloze land is dit?!

En onder de marmeren obelisk

Op het kruispunt van pleinen,

Waar, gedoopt door een enkele lijst,

Veranderde hun dood in mensen!

En daarboven ritselen berkenbomen -

Bomen hebben hun eigen verwantschap!

En de vorst rinkelt erboven

Voor Driekoningen en Kerstmis!

... ik sta op de drempel van het jaar -

Uw bloedverwant en uw verschoppeling,

Je laatste exodus zanger,

Maar er komt nog een voor mij!

Met een hoed op zijn ogen,

Een gedurfde vis die door het ijs brak

Hij zal langzaam langs de ladder gaan

In een vertrekkend vliegtuig!

Ik sta... Is de vreemdheid geweldig?!

Ik zwaai gewoonlijk met mijn hand!

Vertrekken!

En ik zal blijven.

Iemand moet, vermoeidheid trotserend,

Houd onze doden in vrede!

20 december 1971