Maria - Cristina Branco

Maria gosta do risco

Gosta de quem tem fé

E dos que perdem tempo

À procura do que mais ninguém vê

A melodia que guarda

Uma palavra simples

Dessas que estão na boca de todos

Mas quando ditas pela sua

Comovem-me ao ponto de

Comovem-me ao ponto de fazer-me chorar

Fazer-me chorar

Fazer-me chorar

Maria fala sempre baixinho

Traz o cabelo revolto

E o ar cansado

De quem não dorme de noite

Prefere ouvir os outros

E deixa-se encantar

P’las coisas ambíguas

Porque as dores de um estranho

Comovem-na ao ponto

Comovem-me ao ponto de fazê-la chorar

Fazê-la chorar

Fazer-me chorar

Maria houdt van het risico

Houdt van degenen die geloven

En degenen die tijd verspillen

Op zoek naar wat niemand anders ziet

De melodie die je behoudt

een eenvoudig woord

Van degenen die op ieders lippen zijn

Maar wanneer verteld door uw

Ze brengen me naar het punt van

Ze brengen me zover dat ze me aan het huilen maken

Maak me aan het huilen

Maak me aan het huilen

Maria spreekt altijd zacht

Brengt het rommelige haar naar boven

En de vermoeide lucht

Van wie 's nachts niet slaapt

Luister liever naar anderen

En laat je betoveren

Voor de dubbelzinnige dingen

Omdat de pijn van een vreemdeling

Breng haar ter zake

Ze brengen me zover dat ze haar aan het huilen maken

haar aan het huilen maken

Maak me aan het huilen