Как-будто ты любишь - Кирилл Комаров

Я завожу будильник на восемь,

Я просыпаюсь без четверти шесть.

Пью растворимый кофе — безвкусная смесь.

Не знаю, кем я буду, но знаю, кто есть,

Ведь я живу как будто,

Как будто ты всё ещё здесь…

Я еду полчаса до работы,

И целый час с работы домой.

Невозмутим, как будто, на кухне пустой

Я буду мыть посуду холодной водой,

Я буду жить как будто,

Как будто ты рядом со мной…

И кто-то скажет: «Это свобода!»,

А кто-то скажет: «Это западня!»,

А я не жду ни чуда, ни нового дня,

И я навряд ли буду тут что-то менять,

Ведь я живу как будто,

Как будто ты любишь меня.

Как будто ты любишь…

Да, я живу, как будто,

Как будто ты любишь меня…

Ik zet de wekker op acht

Om kwart voor zes word ik wakker.

Ik drink oploskoffie - een smakeloos mengsel.

Ik weet niet wie ik zal zijn, maar ik weet wie ik ben,

Ik leef tenslotte alsof

Alsof je er nog bent...

Ik rij een half uur naar mijn werk,

En een heel uur thuis van het werk.

Ongestoord, als in een lege keuken

Ik zal de afwas doen met koud water,

Ik zal leven alsof

Alsof je naast me staat...

En iemand zal zeggen: "Dit is vrijheid!"

En iemand zal zeggen: "Dit is een val!"

En ik verwacht geen wonder, noch een nieuwe dag,

En het is onwaarschijnlijk dat ik hier iets zal veranderen,

Ik leef tenslotte alsof

Zoals je van me houdt.

Zoals je houdt van...

Ja, ik leef alsof

Zoals je van me houdt...