Rozmowa Poety Z Komornikiem - Maryla Rodowicz

Gdy wezmą nam ostatni chłam, ostatni łach do spania

Ja na to w śmiech, panowie, ja wchodzić nie zabraniam

Gdy oclą mi ostatnie drzwi, ostatni dach nad głową

To powiem cóż - bywało już i zimno, i niezdrowo

Czy pan jest sam, czy panów dwóch

Otwieram drzwi na oścież

Ach co za szum

Ach co za ruch

Ach jacy mili goście

Siekierę weź i porąb stół

Gdy trudność się wyłania

Bo to co gram

Co w sercu mam

Jest nie do odebrania

Gdy wezmą nam ostatni chłam, ostatni łach do spania

Ja na to w śmiech, panowie, ja wchodzić nie zabraniam

Gdy przyjdzie ta, co kosę ma i oczy jak latarnie

Dam wódki gram i — ech madame — niech pani mnie przygarnie

Jak żyło się, tak żyło się

Otwieram drzwi na ościerz

Weź ręce dwie i oczy te

O więcej mnie nie proście

Zrób tylko pstryk i wyłącz dźwięk

I miejsce zrób na saniach

Bo to co gram

Co w sercu mam

Jest nie do skasowania

Wanneer ze onze laatste rotzooi nemen, het laatste bed-deken

Daar lach ik om, heren, ik verbied me niet om binnen te komen

Wanneer de laatste deur mij zegent, het laatste dak boven mijn hoofd

Dus laat me je vertellen - het was soms koud en ongezond

Of je nu alleen bent of met z'n tweeën

Ik doe de deur wijd open

Ah wat een drukte

Ah wat een zet

Oh wat een leuke gasten

Pak de bijl en hak de tafel om

Wanneer de moeilijkheid zich voordoet

Want wat ik speel?

Wat zit er in mijn hart

Het is niet meer te verzamelen

Wanneer ze onze laatste rotzooi nemen, het laatste bed-deken

Daar lach ik om, heren, ik verbied me niet om binnen te komen

Wanneer degene met een zeis en ogen als lantaarns komt

Ik geef me een gram wodka en - eh mevrouw - neem me alsjeblieft mee naar binnen

Hoe je leefde, zo leefde je

Ik zwaai de deur open

Neem twee handen en deze ogen

Vraag me niet om meer

Doe gewoon een foto en zet het geluid uit

Maak een plaats op de slee

Want wat ik speel?

Wat zit er in mijn hart

Het kan niet worden verwijderd