Бал Господен - Александр Вертинский

Пыльный маленький город, где Вы жили ребенком.

Из Парижа весной к Вам пришел туалет.

В этом платье печальном Вы казались орленком

Бледным маленьким герцогом сказочных лет.

В этом городе сонном Вы вечно мечтали

О балах, о пожарах, вереницах карет.

И о том как ночами в горящем Версале

С мертвым принцем танцуете Вы менуэт

В этом городе сонном балов не бывало

Даже не было просто приличных карет.

Шли года, Вы поблекли, и пдатье увяло

Ваше дивное платье — mezon la’balet.

И однажды сбылися мечты сумасшедшие.

Платье было надето, иалки цвели.

И какие-то люди, за Вами пришедшие,

В катафалке погороду Вас повезли.

На слепых лошадях колыхались плюмажики,

Старый попик любезно кадилом махал.

Так весной в бутафорском смешном экипажике

Вы поехали к Богу на бал.

Het stoffige stadje waar je als kind woonde.

In het voorjaar kwam er een toilet naar je toe uit Parijs.

In deze droevige jurk zag je eruit als een arend

Een bleke kleine hertog van fantastische jaren.

In deze slaperige stad heb je altijd gedroomd

Over ballen, over vuren, treinen van rijtuigen.

En over hoe 's nachts in het brandende Versailles

Met de dode prins dans je het menuet

Er waren geen slaperige ballen in deze stad

Er waren niet eens alleen fatsoenlijke rijtuigen.

Jaren gingen voorbij, je vervaagde en vervaagde

Je prachtige jurk is mezon la'balet.

En op een dag kwamen gekke dromen uit.

De jurk was aangetrokken en de bomen stonden in bloei.

En een paar mensen die voor jou kwamen

Ze namen je mee door de stad in een lijkwagen.

Pluimen fladderden op blinde paarden,

De oude priester zwaaide vriendelijk met het wierookvat.

Dus in de lente in een nep grappig rijtuig

Je ging naar Gods bal.