Я с тобой - Белая Гвардия, Зоя Ященко

Мне скоро вот уже семь тысяч лет,

Меня по детству сглазил поэт,

Сказал, что жить мне в обители рая,

Да только я все не умираю.

И не смотря на границы столбы,

Я в жизнь пошел, как в лес по грибы,

Мне утро подало знак синевою,

И тут я понял, что я с тобою.

Я с тобой!

Я с тобой!

Весь день пугали дорогой в ад,

Под вечер начался звездопад,

И мне звездою пробило грудь,

Упал, да только не мог все заснуть.

Ко мне зима забралась в постель,

На голову снег, по рукам метель,

И вел я долго неравный бой,

Меня спасло то, что я с тобой.

Я с тобой!

— с весной первой птицей.

Я с тобой!

— с колодца водицей.

Пеплом на ресницах, солнцем на руке,

Каплей дождя на щеке…

Ко мне во сне приходил мой генерал,

Он на свободе жениться мечтал,

За день до свадьбы ушел на войну,

И так никто о нем и не вспоминал.

Ушли глухие, пришли слепые,

Всем реки в золоте, по мне — так любые,

Всем крест на шею да орден героя,

По мне б так просто остаться с тобою.

Я с тобой!

— с весной первой птицей.

Я с тобой!

— с колодца водицей.

Пеплом на ресницах, солнцем на руке,

Каплей дождя на щеке…

Мне дороги записаны в сестры,

Мне ветра записаны в братья,

Мне бы забыть кино прошлой смерти

Про тюрьмы духа да черные платья,

Мне не одевать их злые одежды,

Мне хватает Веры, Любви да Надежды,

Мне земля за все все простила,

Мне от тебя небо ключ подарило,

Мне надоели костюмы и маски,

Я не хочу быть героем из сказки,

Если мне лететь, мне и славы не надо,

Если мне упасть, то ты будешь рядом.

Ты мне скажешь: «Не может быть этого,

Мы с тобой на разных планетах…»

Я рассмеюсь и окна открою.

Я — это ты, и всегда был тобою.

Ik ben al zevenduizend jaar oud,

Als kind werd ik vervloekt door een dichter,

Hij zei dat ik in het paradijs moest wonen,

Ja, maar ik ga niet dood.

En ondanks de randen van de pilaren,

Ik ging het leven in als paddenstoelen plukken in het bos,

De ochtend gaf me een blauw teken,

En toen realiseerde ik me dat ik bij je ben.

Ik deel je mening!

Ik deel je mening!

De hele dag beangstigden ze de weg naar de hel,

's Avonds begon de starfall,

En een ster doorboorde mijn borst,

Hij viel, maar hij kon gewoon niet in slaap vallen.

Winter kroop in mijn bed,

Sneeuw op het hoofd, sneeuwstorm op de handen,

En ik heb lange tijd een ongelijke strijd gestreden,

Ik werd gered door het feit dat ik bij je ben.

Ik deel je mening!

- met de eerste vogel in het voorjaar.

Ik deel je mening!

- uit de bron met water.

As op de wimpers, de zon op de hand,

Een druppel regen op je wang...

Mijn generaal kwam naar me toe in een droom,

Hij droomde ervan in vrijheid te trouwen,

De dag voor de bruiloft ging hij ten strijde,

En dus herinnerde niemand zich hem.

De doven zijn gegaan, de blinden zijn gekomen

Alle rivieren in goud, voor mij - dus elke,

Al het kruis op de nek en de volgorde van de held,

Het zou zo gemakkelijk voor me zijn om bij jou te blijven.

Ik deel je mening!

- met de eerste vogel in het voorjaar.

Ik deel je mening!

- uit de bron met water.

As op de wimpers, de zon op de hand,

Een druppel regen op je wang...

Mijn wegen zijn geschreven als zusters,

De winden zijn mij geschreven als broeders,

Ik zou de film van de afgelopen dood willen vergeten

Over gevangenissen van de geest en zwarte jurken,

Ik draag hun slechte kleren niet,

Ik heb genoeg geloof, liefde en hoop,

De aarde vergaf me alles,

De hemel gaf me een sleutel van jou,

Ik ben de kostuums en maskers beu

Ik wil geen held uit een sprookje zijn

Als ik vlieg, heb ik niet eens roem nodig,

Als ik val, dan ben jij er.

Je zult me ​​vertellen: "Dit kan niet,

Jij en ik zijn op verschillende planeten…”

Ik zal lachen en de ramen openen.

Ik ben jou, en ben altijd jou geweest.