Так восходит луна - Зоя Ященко, Белая Гвардия

Я не знаю, что ты решил,

Я не знаю, кто там с тобой.

Ангел небо ниткой зашил

Синей и голубой.

Я не помню вкуса потерь,

Я не в силах противиться злу,

Каждый раз, выходя за дверь,

Я иду к твоему теплу

Это там, в тенистом саду

Белый стол, как белый олень,

Высекает копытом звезду —

Так начинается день.

Ты выносишь огромный зонт,

Он похож на крылья сосны,

Заслоняешь зонтом горизонт —

Так начинаются сны.

Там в камине теплится жар,

Ты толкаешь створки окна

И из рук выпускаешь шар —

Так восходит луна.

Я не знаю, что ты решил,

Я не знаю, кто там с тобой.

Ангел небо ниткой зашил

Синей и голубой.

Ik weet niet wat je hebt besloten

Ik weet niet wie er bij je is.

Een engel naaide de lucht met een draad

Blauw en blauw.

Ik herinner me de smaak van verlies niet meer

Ik kan het kwaad niet weerstaan,

Elke keer als je de deur uitloopt

Ik ga naar je warmte

Het is daar in de schaduwrijke tuin

Witte tafel als een wit hert

Snijdt een ster met een hoef -

Zo begint de dag.

Je draagt ​​een enorme paraplu

Hij ziet eruit als de vleugels van een pijnboom,

De horizon bedekken met een paraplu

Zo beginnen dromen.

Er is warmte in de open haard,

Je duwt tegen de raamkozijnen

En je laat de bal uit je handen -

Zo komt de maan op.

Ik weet niet wat je hebt besloten

Ik weet niet wie er bij je is.

Een engel naaide de lucht met een draad

Blauw en blauw.