Весна - Зоя Ященко, Белая Гвардия

Съежились крыши домов,

Спрятались феньки в рукав.

В небо палим, а за что —

Так до сих пор не узнав.

Кровь, суета, голоса,

Самый громкий: «Вперед и смелей!»

Но что-то лезет в глаза —

То ли память, то ли пух с тополей.

Жди, мы скоро довоюем,

Сядем и закурим,

Да помолчим.

Ты еще придешь домой,

Уставший, но живой

Лишь тем, что любим.

Правда к нам не достучалась,

Но кому досталась

Эта война.

Смерть раскланяется в ноги,

Жди, уже в дороге

Наша весна.

Души по трапу бредут

На облака-корабли.

С нами глотали беду,

Без «до свиданья"ушли.

Им уже с нами не петь,

Их уже наш Праведный спас.

Но пока солнцу гореть,

Этим душам молиться о нас.

Жди, мы скоро довоюем,

Сядем и закурим,

Да помолчим.

Ты еще придешь домой,

Уставший, но живой

Лишь тем, что любим.

Правда к нам не достучалась,

Но кому досталась

Эта война.

Смерть раскланяется в ноги,

Жди, уже в дороге

Наша весна.

Жизнь — это наши права,

Крест — он и небо и суть.

Дома пусти на дрова,

Свой как-нибудь донесу.

Все отойдет, отболит,

Даст Бог, не сгинем в запой.

Утро, нам путь застелит

Цветами да жгучей росой.

Жди, мы скоро довоюем,

Сядем и закурим

Одну на двоих.

Ты еще придешь домой,

И белою строкой

Допишешь свой стих.

Мы давно войною сыты,

Мы почти убиты,

Да что нам война.

Смерть там где-то за спиною,

А за той горою

Пляшет весна!

Пляшет весна,

Наша весна!

De daken van de huizen verschrompelden,

Fenki verstopte zich in de mouw.

We branden de lucht in, maar waarvoor...

Dus ik weet het nog steeds niet.

Bloed, ijdelheid, stemmen,

De luidste: "Vooruit en gedurfd!"

Maar er komt iets in het oog -

Ofwel geheugen, of pluisjes van populieren.

Wacht, we zullen spoedig de oorlog beëindigen,

Laten we gaan zitten en roken

Laten we stil zijn.

Je komt nog steeds thuis

Moe maar levend

Alleen waar we van houden.

De waarheid heeft ons niet bereikt

Maar wie heeft?

Deze oorlog.

De dood buigt voor de voeten

Wacht, al onderweg

Onze lente.

Zielen dwalen langs de ladder

Naar de wolkenschepen.

Ze slikten problemen met ons in,

Ze vertrokken zonder afscheid te nemen.

Ze zingen niet meer met ons mee,

Onze Rechtvaardige heeft ze al gered.

Maar terwijl de zon brandt,

Deze zielen bidden voor ons.

Wacht, we zullen spoedig de oorlog beëindigen,

Laten we gaan zitten en roken

Laten we stil zijn.

Je komt nog steeds thuis

Moe maar levend

Alleen waar we van houden.

De waarheid heeft ons niet bereikt

Maar wie heeft?

Deze oorlog.

De dood buigt voor de voeten

Wacht, al onderweg

Onze lente.

Het leven is onze rechten

Het kruis is zowel de hemel als de essentie.

Laat het huis gaan voor brandhout

Ik zal de mijne op de een of andere manier krijgen.

Alles zal verdwijnen, het zal pijn doen,

Als God het wil, zullen we niet in een eetbui omkomen.

De ochtend zal de weg vrijmaken voor ons

Bloemen en brandende dauw.

Wacht, we zullen spoedig de oorlog beëindigen,

Laten we gaan zitten en roken

Een voor twee.

Je komt nog steeds thuis

En witte lijn

Schrijf je eigen vers.

We zijn de oorlog al lang zat,

We zijn bijna vermoord

Waarom zijn we in oorlog.

De dood is ergens achter

En achter die berg

De lente danst!

De lente danst

Onze lente!