У моей чашки - Зоя Ященко, Белая Гвардия

У моей чашки нет дна.

Я хотела напиться, колодец нашла,

И воды зачерпнула, к губам поднесла,

Но у моей чашки нет дна.

Поперек дороги мне встала река,

Мне что-то шептали ее берега.

Я хотела уплыть, я в лодку вошла,

Но у моей лодки нет весла.

Я хотела позвать Его, голос пропал.

Только серые совы слетелись на зов.

Он меня не услышал, меня не узнал,

Теперь у моей песни нет слов.

Но и это не страшно, а страшно то,

Что это не сон, тут не видно конца.

Я стою под звездами в дырявом пальто,

И на мне, о Господи, нет лица.

А в этом городе не пахнут цветы,

И от этого становится еще страшней.

А эти окна слепы, как кроты,

А эти деревья не пускают корней.

А в газетах пишут, наступила весна.

В газетах пишут, в основном, о весне.

А у моей чашки нет дна,

А я, о Господи, на самом дне.

Я лежу, как кошка, свернувшись в калач,

А звезд уже не видно из-за скопища туч.

Я смотрю сквозь ресницы на розовый мяч,

От которого тянется единственный луч.

Mijn kopje heeft geen bodem.

Ik wilde dronken worden, ik vond een put,

En ze schepte water op, bracht het naar haar lippen,

Maar mijn kopje heeft geen bodem.

Een rivier stond aan de overkant van mijn weg,

Haar kusten fluisterden iets tegen me.

Ik wilde wegvaren, ik stapte in de boot,

Maar mijn boot heeft geen riem.

Ik wilde Hem bellen, maar mijn stem verdween.

Alleen grijze uilen stroomden naar de oproep toe.

Hij hoorde me niet, herkende me niet,

Nu heeft mijn lied geen woorden.

Maar dit is niet eng, maar wat wel eng is is

Dat dit geen droom is, er is geen einde in zicht.

Ik sta onder de sterren in een jas met gaten,

En op mij, o Heer, is geen gezicht.

En in deze stad ruiken bloemen niet,

En dat maakt het nog enger.

En deze ramen zijn blind als mollen,

En deze bomen schieten geen wortel.

En de kranten schrijven dat de lente is aangebroken.

Kranten schrijven vooral over de lente.

En mijn kopje heeft geen bodem,

En ik, o Heer, helemaal onderaan.

Ik lig als een kat, opgerold,

En de sterren zijn niet meer zichtbaar door de opeenhoping van wolken.

Ik kijk door mijn wimpers naar de roze bal,

Van waaruit een enkele straal zich uitstrekt.