О тиграх - Зоя Ященко, Белая Гвардия

Он любит подолгу стоять у окна и смотреть на принцесс,

Которые ходят по улицам города,

Зная о том, что он любит подолгу

Стоять у окна и смотреть на принцесс…

Цветы на его подоконнике знают, о чем он молчит, и умеют молчать.

Они расцветают в иные мгновенья, когда он один, и когда он устал —

От войны и вина, от пустых разговоров, и хочется лишь одного,

Чтоб на том подоконнике вдруг распустился волшебный цветок.

Бывает, он тигров своих выпускает из клеток,

Он дарит свободу всем тиграм своим.

Наслаждаясь свободой, вечернее солнце садится на крышу.

И тигры играют у ног его, словно слепые котята,

И мы, позабыв об опасности, бросив одежду в огонь, говорим о любви…

Hij staat graag lang voor het raam en kijkt naar de prinsessen,

Die door de straten van de stad lopen,

Wetende dat hij al heel lang liefheeft

Ga bij het raam staan ​​en kijk naar de prinsessen...

De bloemen op zijn vensterbank weten waar hij over zwijgt en weten hoe hij moet zwijgen.

Ze bloeien op andere momenten wanneer hij alleen is, en wanneer hij moe is -

Van oorlog en wijn, van loze praatjes, en ik wil maar één ding,

Zodat er ineens een magische bloem op die vensterbank bloeit.

Soms laat hij zijn tijgers los uit kooien,

Hij geeft vrijheid aan al zijn tijgers.

Genietend van de vrijheid gaat de avondzon onder op het dak.

En de tijgers spelen aan zijn voeten als blinde kittens,

En wij, het gevaar vergetend, kleren in het vuur gooiend, pratend over liefde...