Ночной дозор - Зоя Ященко, Белая Гвардия

Мы раньше вставали с восходом солнца

И жили тысячу лет,

Пока один из нас не выкрал

Огонь — мерцающий свет.

Тогда одни из нас стали молиться,

Другие точить клыки,

Но все мы пили из Голубой реки.

А время тогда потекло сквозь пальцы,

К зиме обмелела река.

И тот, кто жил здесь всегда, стал винить

Пришедших издалека.

У одних подрастали дочери,

У других сыновья,

Но все мы пили из одного ручья.

Мы заточали друг друга в крепости,

Поджигали мосты.

Над этим градом — звезда с полумесяцем,

Над тем — на макушках кресты.

Над одним окном — песня иволги,

Над другим — галдеж воронья,

Но все мы пили из одного ручья.

Один удалился от мира в горы

К источникам Инь и Ян.

Другой сидел в задымленной чайной

И просто курил кальян.

На одной жене платье белое,

Та, что в черном, — жена ничья,

Но все мы пили из одного ручья.

Один поднималася все выше и выше,

Другой повредил крыло.

На одних полях наливались колосья,

На других ничего не росло.

Один умирал, настигнутый пулей,

Другой — стрелял из ружья,

Но все мы пили из одного ручья.

И отхлебнув — кто вина, кто зелья,

Кто отца поминая, кто — мать,

Один решает, что время строить,

Другой — что время взрывать.

Но каждую полночь Сидящий

У мельницы судеб решает их спор:

Он говорит, кому выходить в дозор.

Vroeger stonden we op bij zonsopgang

En leefde duizend jaar

Tot een van ons stal

Vuur is een flikkerend licht.

Toen begonnen sommigen van ons te bidden,

Anderen slijpen hoektanden,

Maar we dronken allemaal uit de Blue River.

En toen stroomde de tijd door mijn vingers,

Tegen de winter werd de rivier ondiep.

En degene die hier altijd woonde, begon de schuld te geven

Kwam van ver.

Sommigen hadden dochters die opgroeiden

andere zonen

Maar we dronken allemaal uit dezelfde stroom.

We hebben elkaar opgesloten in forten,

Bruggen werden in brand gestoken.

Boven deze stad is een ster met een halve maan,

Daarboven - op de toppen van de kruisen.

Boven een raam - het lied van de wielewaal,

Boven de andere is het gekletter van kraaien,

Maar we dronken allemaal uit dezelfde stroom.

Eentje trok zich terug van de wereld naar de bergen

Naar de bronnen van Yin en Yang.

Een ander zat in een rokerige tearoom

En heb net een waterpijp gerookt.

Een vrouw draagt ​​een witte jurk,

Die in het zwart is niemands vrouw,

Maar we dronken allemaal uit dezelfde stroom.

Een steeg hoger en hoger,

Een andere beschadigde de vleugel.

In sommige velden stromen de korenaren,

Op anderen groeide niets.

Een was stervende, ingehaald door een kogel,

De ander vuurde een pistool af,

Maar we dronken allemaal uit dezelfde stroom.

En na een slok genomen te hebben - wie is wijn, wie is toverdrank,

Wie herinnert zich de vader, wie is de moeder,

Men besluit dat het tijd is om te bouwen

De andere is dat het tijd is om op te blazen.

Maar elke middernacht de Seated

Bij de molen van het lot wordt hun geschil opgelost:

Hij vertelt wie er op patrouille moet.