Мандариновый пирог - Зоя Ященко, Белая Гвардия

Нежность солнечного утра

Льется в комнату мою,

В чашке столько перламутра!

Я его губами пью.

Я разглаживаю складки,

С платья сыплется горох,

Мне кладут на блюдце сладкий

Мандариновый пирог.

Я влюбленная принцесса,

Я инфанта тонких лун,

Мой избранник не повеса,

Он отъявленный шалун.

Он похож на капитана,

Повидавшего моря,

У него на всех карманах

Голубые якоря.

Ничего на свете нету

Кроме этих якорей

И соломенного цвета

Шелковых его кудрей.

Я терплю земную муку,

Я не чувствую подвох:

Он свою морскую руку

Запускает в мой пирог…

А глаза его смеются,

Я от страха замерла:

В перламутровое блюдце

Села рыжая пчела.

Tederheid van de zonnige ochtend

Het stroomt mijn kamer binnen,

Er zit zoveel parelmoer in de beker!

Ik drink het met mijn lippen.

Ik strijk de rimpels glad

Erwten vallen uit de jurk,

Ze zetten snoep op mijn schotel

Mandarijn taart.

Ik ben een verliefde prinses

Ik ben de infanta van dunne manen,

Mijn uitverkorene is geen hark,

Hij is een notoire schurk.

Hij ziet eruit als een kapitein

wie heeft de zee gezien,

Hij heeft op al zijn zakken

Blauwe ankers.

Er is niets in de wereld

Behalve deze ankers

En strokleurig

Zijde zijn krullen.

Ik verdraag aardse kwelling,

Ik voel de truc niet:

Hij is zijn zeehand

Lanceert in mijn taart ...

En zijn ogen lachen

Ik verstijfde van angst:

In een parelmoer schoteltje

De rode bij ging zitten.