Дом без ключей - Белая Гвардия, Зоя Ященко

Мы с тобою летучие мыши.

Наши дети гуляют по крышам,

Собирая вишню небес.

Как мы живы?

Мы жить не умеем.

Сколько раз мы с тоскою на шее

Уходили с намоленных мест!..

И нашим ли скрипкам спорить с хохотом постылой войны?

Нашим цветам не дождаться весны…

И синяя ночь водой по стеклу,

Легкие па теней на полу,

Это наш дом без ключей…

Грустные фильмы, шорохи тьмы,

Сладкие сны, уставшие мы…

Мы не ходим в театр

И не учим ролей…

Мы одели в молчание души,

Мы свободны, как мысли игрушек.

Мы спаслись, нас уже не спасти.

Боль — слова, боль — простые движенья.

Мир ломает наш мир как печенье.

Хочется встать и уйти.

Но небо лечит, а звезды учат паденьям без слез.

У этой реки где-то должен быть мост.

И синяя ночь водой по стеклу,

Легкие па теней на полу,

Это наш дом без ключей…

Грустные фильмы, шорохи тьмы,

Сладкие сны, уставшие мы…

Мы не ходим в театр

И не учим ролей…

Jij en ik zijn vleermuizen.

Onze kinderen lopen op de daken,

De kers van de hemel plukken.

Hoe leven we?

We weten niet hoe we moeten leven.

Hoe vaak zijn we met verlangen in onze nek

Ze verlieten hun gebedshuizen!..

En kunnen onze violen ruzie maken met het gelach van een hatelijke oorlog?

Onze bloemen kunnen niet wachten op de lente...

En de blauwe nacht met water op het glas,

Lichte vlekken van schaduwen op de vloer,

Dit is ons huis zonder sleutels...

Trieste films, geritsel van duisternis,

Zoete dromen, we zijn moe ...

Wij gaan niet naar het theater

En we leren geen rollen...

We kleedden ons in de stilte van de ziel,

We zijn vrij, zoals de gedachten aan speelgoed.

We zijn gered, we kunnen niet meer gered worden.

Pijn is woorden, pijn is eenvoudige bewegingen.

De wereld breekt onze wereld als een koekje.

Ik wil opstaan ​​en vertrekken.

Maar de lucht geneest, en de sterren leren vallen zonder tranen.

Er moet ergens langs deze rivier een brug zijn.

En de blauwe nacht met water op het glas,

Lichte vlekken van schaduwen op de vloer,

Dit is ons huis zonder sleutels...

Trieste films, geritsel van duisternis,

Zoete dromen, we zijn moe ...

Wij gaan niet naar het theater

En we leren geen rollen...