Tombés des nues - Zebda

Je suis venu, mais je suis pas venu tu penses

M’entendre dire «sois le bienvenu»

Mais l’estomac qui a besoin d’essence

Dit «qu'est-ce qu’il y a aujourd’hui au menu?»

Pas les pieds nus mais la tête dans les nuages

Le cœur au chaud et sans faire semblant

Y avait pas de quoi en faire un fromage

Au pays du Mont-Blanc

Sans bruit, sandwichs sans rire et sans dîner

Sans faute, sans doute et même sans l’idée

Qu’on est jamais invité quand on est

Sans thune, sandales ou même sans papiers.

Je suis venu, mais je suis pas venu tu penses

Pour le soleil ou le bord de la mer

Parce que bronzé je l'étais de naissance

Et puis je ne connaissais pas l’hiver

J’avais les pieds nus, la tête dans les nuages

Le cœur au chaud, et je faisais semblant

D'être celui qui était de passage

Au pays du Mont-Blanc.

Je suis venu et j’ai caressé des vignes

Et comment dire?

J’attendais le raisin

Mais de ces fruits, je n’ai vu que les lignes

Paraît qu’ici on ne boit que du vin.

Je suis venu et je ne savais pas encore

Qu’ici on avait peur de ses voisins

Et de toutes les maisons, je n’ai vu que des stores

Qui m’ont jamais dit «allez viens»

Je suis venu c'était pas au clair de la lune

M’entendre dire: «Va chercher ton or»

Non!

J'étais pas venu pour faire fortune

A l’aventure, habillé en peau de castor

Mon visage est une page qu’on n’arrache pas

Je sais que je serai surtout pas

Je suis venu, mais je suis pas venu tu penses

M’entendre dire «sois le bienvenu»

Mais l’estomac qui a besoin d’essence

Dit «qu'est-ce qu’il y a aujourd’hui au menu»

J’suis venu mais je le dis avec quel air

Qu’on me reçut à reculons

On peut pas dire, on peut pas dire cher Léon

Que ce soit sur un air d’accordéon.

Mon visage est une page qu’on n’arrache pas

Je sais que je serai surtout pas

Ik kwam, maar ik kwam niet, denk je

Hoor me zeggen "welkom"

Maar de maag die gas nodig heeft

Zegt "wat staat er vandaag op het menu?"

Niet blootsvoets maar hoofd in de wolken

Hartverwarmend en zonder te doen alsof

Er was niets om er kaas van te maken

In het land van de Mont Blanc

Zonder lawaai, broodjes zonder gelach en zonder avondeten

Zonder schuld, zonder twijfel en zelfs zonder het idee

Dat we nooit zijn uitgenodigd als we zijn

Zonder geld, sandalen of zelfs zonder papieren.

Ik kwam, maar ik kwam niet, denk je

Voor de zon of de zee

Omdat ik vanaf mijn geboorte gebruind was

En toen kende ik de winter nog niet

Ik was blootsvoets, hoofd in de wolken

Hartverwarmend, en ik deed alsof

Om degene te zijn die voorbij kwam

In het land van de Mont Blanc.

Ik kwam en streelde wijnstokken

En hoe te zeggen?

Ik wachtte op de druif

Maar van deze vruchten zag ik alleen de lijnen

Blijkbaar drinken we hier alleen wijn.

Ik kwam en ik wist het nog niet

Dat we hier bang waren voor onze buren

En van alle huizen zag ik alleen jaloezieën

Die me nooit "kom op" heeft gezegd

Ik kwam het was niet in het maanlicht

Hoor me zeggen: "Ga je goud halen"

Neen!

Ik ben niet gekomen om een ​​fortuin te verdienen

Op avontuur, gekleed in bevervel

Mijn gezicht is een pagina die er niet uit kan worden gescheurd

Ik weet dat ik dat vooral niet zal zijn

Ik kwam, maar ik kwam niet, denk je

Hoor me zeggen "welkom"

Maar de maag die gas nodig heeft

Zegt "wat staat er vandaag op het menu"

Ik kwam maar ik zeg het met welke lucht

Dat ik met tegenzin werd ontvangen

We kunnen het niet zeggen, we kunnen het niet zeggen lieve Leon

Laat het een accordeonmelodie zijn.

Mijn gezicht is een pagina die er niet uit kan worden gescheurd

Ik weet dat ik dat vooral niet zal zijn