Я иду на ледоколе - Юрий Визбор

Я иду на ледоколе,

Ледокол идет по льду.

То, трудяга, поле колет,

То ледовую гряду.

То прокуренною глоткой

Крикнет, жалуясь в туман,

То зовет с метеосводкой

Город Мурманск, то есть Мурманск.

И какое б продвиженье

Не имели б мы во льдах,

Знают наше положенье,

Все окрестные суда,

Даже спутник с неба целит,

В обьективы нас берет,

Смотрит, как для мирных целей

Мы долбаем крепкий лед.

И какой-нибудь подводник,

С бакенбардами, брюнет,

Наш маршрут во льдах проводит,

Навалившись на планшет,

У подводника гитара

И ракет большой запас

И мурлычет, как котяра,

Гирокомпас, то есть компас.

Но никто из них не видет

В чудо-технику свою,

Что нетрезвый, как Овидий

Я на палубе стою,

Что прогноз опровергая,

Штормы весело трубят,

Что печально, дорогая,

Жить на свете без тебя.

16 октября 1973

Ik ga op een ijsbreker

Icebreaker gaat op ijs.

Dan, harde werker, wordt het veld geprikt,

Die ijsrug.

Met een rokerige keel

Geschreeuw, klagend in de mist,

Hij roept met een weerbericht

De stad Moermansk, dat wil zeggen Moermansk.

En wat voor promotie?

We zouden niet hebben in het ijs,

Ken onze positie

Alle omliggende rechtbanken

Zelfs een satelliet uit de lucht richt

Neemt ons mee in de lens,

Ziet eruit als voor vreedzame doeleinden

We breken hard ijs.

En een onderzeeër

Met bakkebaarden, brunette,

Onze route in het ijs leidt,

Leunend op de tablet

De submariner heeft een gitaar

En een grote voorraad raketten

En spint als een kat,

Gyrokompas, dat wil zeggen, een kompas.

Maar geen van hen ziet

In jouw wondertechniek,

Die dronken als Ovid

Ik sta op het dek

Dat de voorspelling weerlegt,

De stormen waaien vrolijk

Wat jammer, lieverd

Om in de wereld te leven zonder jou.

16 oktober 1973