Я бы новую жизнь - Юрий Визбор

Я бы новую жизнь своровал бы как вор,

Я бы летчиком стал, это знаю я точно

И команду такую: Винты на упор!,

Отдавал бы как бог, домодедовской ночью.

Под моею рукой чей-то город лежит

И крепчает мороз, и долдонят капели,

И постели метелей, и звезд миражи,

Освещали б мой путь в синеглазом апреле.

Ну, а будь у меня двадцать жизней подряд,

Я стал бы врачом районной больницы

И не ждал ничего, и лечил бы ребят,

И крестьян бы учил, как им не простудиться.

Под моею рукой чьи-то жизни лежат,

Я им новая мать, я их снова рожаю,

И в затылок мне дышит старик Гиппократ,

И меня в отпуска все село провожает.

Ну, а будь у меня сто веков впереди,

Я бы песни забыл, я бы стал астрономом,

И прогнал бы друзей, просыпался б один,

Навсегда отрешась от успеха земного.

Под моею рукой чьи-то звезды лежат,

Я спускаюсь в кафе, словно всплывшая лодка,

Здесь по-прежнему жизнь, тороплюсь я назад

И по небу иду капитанской походкой.

Но ведь я пошутил, я спускаюсь с небес,

Перед утром курю, как солдат перед боем,

Свой единственный век отдаю я тебе,

Все что будет со мной- это будет с тобою.

Под моею рукой твои плечи лежат,

И проходит сквозь нас дня и ночи граница,

И у сына в руке старый мишка зажат,

Как усталый король, обнимающий принца.

Ik zou een nieuw leven stelen als een dief,

Ik zou piloot worden, dat weet ik zeker

En het volgende commando: Schroeven tot de aanslag!,

Ik zou geven als een god, Domodedovo nacht.

Onder mijn hand ligt iemands stad

En de vorst wordt sterker, en de druppels bonzen,

En bedden van sneeuwstormen en luchtspiegelingen,

Zou mijn pad verlichten in april met blauwe ogen.

Nou, als ik twintig levens op rij had,

Ik zou een districtsziekenhuisdokter worden

En verwachtte niets, en zou de jongens behandelen,

En hij leerde de boeren hoe ze niet verkouden moesten worden.

Onder mijn hand ligt iemands leven,

Ik ben hun nieuwe moeder, ik geef ze weer geboorte,

En de oude man Hippocrates ademt in mijn achterhoofd,

En het hele dorp zwaait me uit op vakantie.

Wel, als ik honderd eeuwen voor de boeg had,

Ik zou de liedjes vergeten, ik zou een astronoom worden,

En ik zou mijn vrienden wegjagen, ik zou alleen wakker worden,

Doe voor altijd afstand van aards succes.

Iemands sterren liggen onder mijn hand,

Ik ga naar het café als een drijvende boot

Het leven is er nog, ik haast me terug

En ik loop door de lucht met de gang van een kapitein.

Maar ik maakte een grapje, ik kom uit de hemel,

Voor de ochtend rook ik als een soldaat voor de strijd,

Ik geef je mijn enige eeuw,

Alles wat bij mij zal zijn, zal bij jou zijn.

Je schouders zijn onder mijn arm

En de grens gaat dag en nacht door ons heen,

En de zoon heeft een oude beer in zijn hand,

Als een vermoeide koning die een prins omhelst.