Синие Горы - Юрий Визбор

Я помню тот край окрыленный,

Там горы веселой толпой

Сходились у речки зеленой,

Как будто бы на водопой.

Я помню Баксана просторы,

Вершины в снегу золотом,

Ой горы, вы синие горы,

Вершины, покрытые льдом,

Вершины, покрытые льдом.

Здесь часто с тоской небывалой

Я думал, мечтал о тебе,

Туманы ползли с перевалов

Навстречу неясной судьбе.

Звенели гитар переборы,

И слушали их под окном

Ой горы, ой синие горы,

Вершины, покрытые льдом.

Пусть речка шумит на закатах

И плещет зеленой волной.

Уходишь ты вечно куда-то,

А горы повсюду со мной.

Тебя я увижу не скоро,

Но твердо уверен в одном:

Полюбишь ты синие горы,

Вершины, покрытые льдом.

Ik herinner me die gevleugelde rand,

Er zijn bergen in een vrolijke menigte

Ze kwamen samen bij de groene rivier,

Als bij een drinkplaats.

Ik herinner me de uitgestrekte Baksan,

Pieken in gouden sneeuw

Oh bergen, jullie zijn blauwe bergen,

Pieken bedekt met ijs

Pieken bedekt met ijs.

Hier vaak met ongekend verlangen

Ik dacht, droomde over jou

De mist kroop uit de passen

Op weg naar een onbekend lot.

De gitaren klonken,

En luisterde naar hen onder het raam

Oh bergen, oh blauwe bergen,

Pieken bedekt met ijs.

Laat de rivier brullen bij zonsondergang

En spettert met een groene golf.

Je gaat altijd ergens weg

En de bergen zijn overal bij mij.

Ik zal je niet snel zien

Maar van één ding ben ik zeker:

Ben je dol op de blauwe bergen?

Pieken bedekt met ijs.