Волчьи Ворота - Юрий Визбор

Через скальные Волчьи Ворота

Мы прошли по высокой тропе,

В них самих было мрачное что-то,

И хотелось идти и не петь.

Вверх ушли мы по снежному следу,

И остались ворота вдали.

Мы прошли через многие беды,

Через эти ворота прошли.

Снова ветры нас горные сушат,

Выдувают тоску из души.

Продаем мы бессмертные души

За одно откровенье вершин.

Все спешим мы к тому повороту,

Где пылает огонь без причин,

Так заприте ж вы Волчьи Ворота

И в ломбард заложите ключи.

Дружбой мы, слава богу, богаты

И пока еще крепки в беде.

Но смотри — поднял руки заката

К небесам, умирающий день.

Все зовет он на помощь кого-то,

Ну, а кто-то не может помочь.

Открываются Волчьи Ворота,

Пропуская к созвездиям ночь.

Door de rotsachtige Wolf Gate

We liepen langs het hoge pad,

Er was iets sombers in hen,

En ik wilde gaan en niet zingen.

We gingen het sneeuwpad op,

En de poorten bleven ver weg.

We hebben veel problemen meegemaakt,

Ga door deze poorten.

Weer droogt de bergwind ons op,

Ze blazen het verdriet uit de ziel.

Wij verkopen onsterfelijke zielen

Voor een onthulling van pieken.

We hebben allemaal haast om die beurt te nemen,

Waar het vuur zonder reden brandt

Dus sluit de Wolf Gate af

En leg de sleutels in het pandjeshuis.

We zijn rijk aan vriendschap, godzijdank

En nog steeds sterk in de problemen.

Maar kijk - hief de handen van de zonsondergang op

Naar de hemel, sterfdag.

Hij roept iedereen om hulp,

Nou, iemand kan het niet helpen.

De Wolfpoort gaat open

De nacht doorgeven aan de sterrenbeelden.