Цена жизни - Юрий Визбор

Цена жизни

«Товарищ генерал, вот добровольцы —

Двадцать два гвардейца и их командир

Построены по вашему…» — «Отставить, вольно!

Значит, вы, ребята, пойдете впереди.

Все сдали документы и сдали медали.

К бою готовы, можно сказать…

Видали укрепленья?»

— «В бинокль видали».

-

«Без моста, ребята, нам город не взять».

Этот город называется Полоцк,

Он войною на две части расколот,

Он расколот на две части рекою,

Полной тихого лесного покоя.

Словно старец, он велик и спокоен,

Со своих на мир глядит колоколен,

К лесу узкие поля убегают —

Белорусская земля дорогая.

«Задача такова: в город ворваться,

Мост захватить и от взрыва спасти.

Моста не отдавать, держаться, держаться

До подхода наших танковых сил.

А мы-то поспешим, мы выйдем на взгорье,

Прикроем артиллерией смелый десант.

Как ваша фамилия?»

— «Лейтенант Григорьев!»

—

«Успеха вам, товарищ старший лейтенант!»

Этот город называется Полоцк,

Он войною на две части расколот,

Он расколот на две части рекою,

Полной тихого лесного покоя.

Словно старец, он велик и спокоен,

Со своих на мир глядит колоколен,

К лесу узкие поля убегают —

Белорусская земля дорогая.

Беги вперед, беги, стальная пехота —

Двадцать два гвардейца и их командир.

Драконовским огнем ревут пулеметы,

Охрана в укрепленьях предмостных сидит.

Да нет, она бежит!

В рассветном тумане

Грохочут по настилу ее сапоги,

И мост теперь уж наш!

Гвардейцы, вниманье:

С двух сторон враги, с двух сторон враги!

Этот город называется Полоцк,

Он войною на две части расколот,

Он расколот на две части рекою,

Полной тихого лесного покоя.

Словно старец, он велик и спокоен,

Со своих на мир глядит колоколен,

К лесу узкие поля убегают —

Белорусская земля дорогая.

Четырнадцать атак лавой тугою

Бились об этот малый десант.

Спасибо вам за все, товарищ Григорьев —

Командир десанта, старший лейтенант.

Вот берег и река, грохотом полны,

И мост под танками тихо дрожит…

Товарищ генерал, приказ ваш исполнен,

Да некому об этом вам доложить.

Этот город называется Полоцк,

Он войною на две части расколот,

Он расколот на две части рекою,

Полной тихого лесного покоя.

Словно старец, он велик и спокоен,

Со своих на мир глядит колоколен,

К лесу узкие поля убегают —

Белорусская земля дорогая.

31 января 1973

De prijs van het leven

"Kameraad-generaal, hier zijn de vrijwilligers -

Tweeëntwintig bewakers en hun commandant

Gebouwd volgens uw ... "-" Opzij zetten, op uw gemak!

Dus jullie gaan ervoor.

Iedereen leverde hun documenten in en overhandigde hun medailles.

Klaar voor de strijd, zou je kunnen zeggen...

Heb je de vestingwerken gezien?

- "Ze zagen door een verrekijker."

-

'Zonder een brug, jongens, kunnen we de stad niet innemen.'

Deze stad heet Polotsk,

Het is door oorlog in twee delen gesplitst,

Het wordt door de rivier in twee delen gesplitst,

Vol stille bosrust.

Als een oude man is hij groots en kalm,

Vanuit zichzelf kijkt de klokkentoren naar de wereld,

Smalle velden lopen naar het bos -

Wit-Russische grond is duur.

“De taak is deze: in te breken in de stad,

Verover de brug en red hem van de explosie.

Geef de brug niet op, hou vol, hou vol

Tot de nadering van onze tanktroepen.

En we zullen ons haasten, we zullen de heuvel op gaan,

Laten we de dappere landing bedekken met artillerie.

Wat is je achternaam?"

- "Luitenant Grigoriev!"

—

"Succes voor jou, kameraad senior luitenant!"

Deze stad heet Polotsk,

Het is door oorlog in twee delen gesplitst,

Het wordt door de rivier in twee delen gesplitst,

Vol stille bosrust.

Als een oude man is hij groots en kalm,

Vanuit zichzelf kijkt de klokkentoren naar de wereld,

Smalle velden lopen naar het bos -

Wit-Russische grond is duur.

Ren vooruit, ren, stalen infanterie -

Tweeëntwintig bewakers en hun commandant.

Draconische vuurmachinegeweren brullen,

De wachters zitten in de versterkingen van de bruggenhoofden.

Nee, ze rent!

In de ochtendmist

Haar laarzen rommelen op de grond,

En de brug is nu van ons!

Wachters, let op:

Vijanden aan beide kanten, vijanden aan beide kanten!

Deze stad heet Polotsk,

Het is door oorlog in twee delen gesplitst,

Het wordt door de rivier in twee delen gesplitst,

Vol stille bosrust.

Als een oude man is hij groots en kalm,

Vanuit zichzelf kijkt de klokkentoren naar de wereld,

Smalle velden lopen naar het bos -

Wit-Russische grond is duur.

Veertien aanvallen met strakke lava

Ze vochten tegen deze kleine landing.

Bedankt voor alles, kameraad Grigoriev -

Landingscommandant, senior luitenant.

Hier is de kust en de rivier, vol donder,

En de brug onder de tanks schudt stilletjes...

Kameraad Generaal, uw bevel is uitgevoerd,

Ja, er is niemand om dit aan u te melden.

Deze stad heet Polotsk,

Het is door oorlog in twee delen gesplitst,

Het wordt door de rivier in twee delen gesplitst,

Vol stille bosrust.

Als een oude man is hij groots en kalm,

Vanuit zichzelf kijkt de klokkentoren naar de wereld,

Smalle velden lopen naar het bos -

Wit-Russische grond is duur.

31 januari 1973