Тралфлот - Юрий Визбор

Ты думаешь так — капитанская кепка,

Прощальный гудок, в море вышел рыбак.

Tы в этом во всем ошибаешься крепко:

Все вроде бы так, а вообще-то не так.

Я в рубке стою, я ору беспрестанно,

Я — чистый пират: пистолет и серьга,

Матросов своих, наименее пьяных

Я ставлю на вахту стоять на ногах.

Держитесь, родные, пока не отчалим,

Тралмейстер толкнул сапогом материк,

Два дня нас качали земные печали,

Теперь успокоит нас север-старик.

По белой ладони полночного моря

Плывет мой корабль — представитель земли,

И Кольский залив нам гудками повторит,

Слова, что нам жены сказать не могли.

Слова, что любовницы не дошептали,

Слова, что текли по подушке слезой,

И даже слова о которых молчали

Спокойные девочки, что на разок

А нам-то чего?

— Мы герои улова,

Нам море пахать поперек изобат.

Мы дали начальству железное слово —

Превысить заданье, судьба не судьба.

Вот так мы уходим, мой друг, на рыбалку,

Вот так будет завтра и было вчера,

И вахту ночную с названьем собака,

Стоим и хватаемся за леера.

И если осудит нас кто за отсталость,

Пожалуйте бриться, вот мой пароход.

Ты с нами поплавай хоть самую малость,

Потом же, товарищ, сердись на тралфлот.

Jij denkt van wel - kapiteinspet,

Een afscheidsfluitje, een visser ging de zee op.

Hierin vergist u zich in alles sterk:

Alles lijkt zo te zijn, maar in het algemeen is het niet zo.

Ik sta in de stuurhut, ik roep onophoudelijk,

Ik ben een pure piraat: een pistool en een oorbel,

Eigen matrozen, de minst dronken

Ik deed de wacht om op mijn benen te staan.

Wacht even, familieleden, tot we uitvaren,

Thrallmaster duwde het vasteland met zijn laars,

Twee dagen lang werden we opgeschrikt door aards verdriet,

Nu zal de oude man uit het noorden ons kalmeren.

Op de witte palm van de middernachtzee

Mijn schip vaart - de vertegenwoordiger van de aarde,

En de Kola Bay zal ons herhalen met piepjes,

Woorden die onze vrouwen niet tegen ons konden zeggen.

Woorden die geliefden niet fluisterden,

De woorden die met tranen over het kussen stroomden,

En zelfs de woorden waarover zweeg

Rustige meiden, wat voor een keer

Hoe zit het met ons?

- Wij zijn de helden van de vangst,

We ploegen de zee over de isobaten.

We gaven de autoriteiten een ijzeren woord -

Overtref de taak, het lot is niet het lot.

Dit is hoe we gaan, mijn vriend, om te gaan vissen,

Zo zal het morgen zijn en was het gisteren,

En een nachtwacht met de naam van een hond,

We staan ​​op en grijpen de leuning vast.

En als iemand ons veroordeelt voor achterlijkheid,

Scheer je alsjeblieft, hier is mijn boot.

Je zwemt tenminste een beetje met ons mee,

Kameraad, wees dan boos op de trafleet.