Тихий Вечер Спустился Над Камою... - Юрий Визбор

Тихий вечер спустился над Камою,

Над тайгой разметался закат.

Ты сегодня с надеждой упрямою

Ждешь письма от московских ребят.

Вечера ожиданьем отмечены,

Писем тоже дождаться нельзя.

Мимолетной, случайною встречею

Не порадуют даже друзья.

И когда с голубою порошею

Унесется надежды тепло,

Постучиться прохожий непрошенный

В занесенное снегом стекло.

Может ты прослезишься нечаянно,

Провожая его поутру,

И разлукою вновь опечалена

Ты не стой, ты не плачь на ветру.

И о встречах теперь не загадывай,

Когда вьюга над крышей шумит.

Самый верный и самый догадливый

Вновь в окошко твое постучит.

Stille avond daalde neer over Kama,

De zonsondergang was over de taiga.

Je bent koppig hoopvol vandaag

Wachten op brieven van jongens uit Moskou.

Avonden gekenmerkt door anticipatie

Je kunt ook niet wachten op brieven.

Een vluchtige, toevallige ontmoeting

Zelfs vrienden zullen niet tevreden zijn.

En wanneer met blauw poeder

Hoop zal warm worden weggedragen,

Klop voorbijganger onuitgenodigd

In besneeuwd glas.

Misschien zal je per ongeluk een traan laten,

Hem morgen af ​​zien te krijgen

En opnieuw bedroefd door scheiding

Je staat niet, je huilt niet in de wind.

En denk nu niet aan vergaderingen,

Wanneer de sneeuwstorm over het dak luidruchtig is.

De meest trouwe en de meest ingenieuze

Opnieuw zal hij op je raam kloppen.