Так вот мое начало - Юрий Визбор

Так вот мое начало,

Вот сверкающий бетон

И выгнутый на взлете самолет…

Судьба меня качала,

Но и сам я не святой,

Я сам толкал ее на поворот.

Я сам толкал ее на поворот.

Простеганые ветрами

И сбоку, и в упор,

Друзья мои из памяти встают:

Разбойными корветами, вернувшимися в порт,

Покуривают трубочки — Салют!

Моя ж дорога синяя

Летит за острова,

Где ждет меня на выгнутой горе,

Подернутая инеем пожухлая трава

И пепел разговоров на заре.

Так вот обломок шпаги,

Переломанный о сталь,

Вот первое дыхание строки,

Вот чистый лист бумаги,

Вот непройденная даль, и море вытекает из реки.

Dus hier is mijn start

Hier is het glinsterende beton

En een vliegtuig maakte een bocht bij het opstijgen...

Het lot heeft me geraakt

Maar ik ben zelf geen heilige,

Ik heb haar zelf geduwd om te draaien.

Ik heb haar zelf geduwd om te draaien.

Gewatteerd door de wind

Zowel zijwaarts als blanco

Mijn vrienden herrijzen uit het geheugen:

Rogue korvetten keren terug naar de haven

Ze roken pijpen - Salute!

Mijn weg is blauw

Vliegt over de eilanden

Waar het op me wacht op een gebogen berg,

Berijpt verdord gras

En de as van gesprekken bij het ochtendgloren.

Dus hier is een stuk van een zwaard,

Gebroken tegen staal

Hier is de eerste adem van de regel,

Hier is een blanco vel papier

Hier is een afstand die niet is afgelegd, en de zee stroomt uit de rivier.