Река Неглинка - Юрий Визбор

Трактора стоят среди дороги,

Замерзают черти на ветру,

И размеров сорок пятых ноги,

Жмутся к придорожному костру.

На снежинку падает снежинка,

Заметает дальние края,

Как ты далеко, река Неглинка,

Улица московская моя.

Здесь другие реки, покрупнее,

Прорубей дымятся зеркала,

Траки на морозе каменеют,

Рвутся тросы, словно из стекла.

На снежинку падает снежинка,

Заметает дальние края,

Как ты далеко, река Неглинка,

Улица московская моя.

И любая малая былинка

Мерзнет посреди сибирских льдов.

Реки-реки, ни одной Неглинки,

Только лишь названья городов.

На снежинку падает снежинка,

Заметает дальние края,

Как ты далеко, река Неглинка,

Улица московская моя.

Ну, да что столица мне, ребята,

Мне шагать бы с вами целый век,

Чтоб сказали где-то и когда-то:

Вот москвич, хороший человек.

На снежинку падает снежинка,

Заметает дальние края,

Как ты далеко, река Неглинка,

Улица московская моя.

Tractoren staan ​​midden op de weg

Bevries de duivels in de wind

En vijfenveertig voet,

Klamp je vast aan het vuur langs de weg.

Een sneeuwvlok valt op een sneeuwvlok,

Bedekt verre randen

Hoe ver ben je, Neglinka River,

De straat in Moskou is van mij.

Er zijn andere rivieren, grotere,

Gatenspiegels roken,

Vrachtwagens veranderen in steen in de kou,

Touwen worden als van glas gescheurd.

Een sneeuwvlok valt op een sneeuwvlok,

Bedekt verre randen

Hoe ver ben je, Neglinka River,

De straat in Moskou is van mij.

En elk klein grassprietje

Het bevriest midden in het Siberische ijs.

Rivieren, rivieren, geen enkele Neglinka,

Alleen de namen van steden.

Een sneeuwvlok valt op een sneeuwvlok,

Bedekt verre randen

Hoe ver ben je, Neglinka River,

De straat in Moskou is van mij.

Nou, wat is de hoofdstad voor mij, jongens,

Ik zou een eeuw met je meelopen,

Om ergens en ooit te zeggen:

Hier is een Moskoviet, een goede man.

Een sneeuwvlok valt op een sneeuwvlok,

Bedekt verre randen

Hoe ver ben je, Neglinka River,

De straat in Moskou is van mij.